LOT-CRT vs. BVP w IVCD i LBBB

LOT-CRT wiąże się z większą poprawą frakcji wyrzutowej lewej komory i objętości końcowoskurczowej lewej komory w porównaniu ze stymulacją obukomorową u pacjentów z klasycznymi wskazaniami do CRT, z LBBB lub niespecyficznymi zaburzeniami przewodzenia śródkomorowego. Autorzy ocenili 34 pacjentów z LOT-CRT, do których dopasowali 34 chorych ze stymulacją dwukomorową. Badanie echokardiograficzne wykonano wyjściowo i po pół roku. Pacjentów z LOT-CRT podzielono na dwie grupy: ze skutecznym LOT-CRT (LBBAP, obecny załamek r’ w V1) i DOT-CRT (stymulacja głębokoprzegrodowa). W grupie pacjentów z LOT-CRT średni wiek wyniósł 64 lata, było 38% kobiet, 47% chorych z niespecyficznymi zaburzeniami przewodzenia śródkomorowego, 53% z LBBB; średni QRS wyniósł 175 ms, a frakcja wyrzutowa lewej komory 27,6%. W grupie z LOT-CRT stwierdzono większą poprawę frakcji wyrzutowej i redukcję objętości końcowoskurczowej lewej komory w porównaniu ze stymulacją obukomorową (odpowiednio 16,1% vs. 6,1%, p < 0,01; -43,5% vs. -20,9%, p < 0,01). Odpowiedź na terapię była porównywalna w podgrupach z LBBB i niespecyficznymi zaburzeniami przewodzenia śródkomorowego. Pacjenci z zespołem QRS ≥ 171 ms leczeni metodą LOT-CRT odnieśli relatywnie większe korzyści (zarówno w przypadku frakcji wyrzutowej, jak i objętości końcowoskurczowej, p = 0,04). Nie zaobserwowano istotnych różnic pomiędzy skutecznym LOT-CRT a DOT-CRT.

Total
0
Shares
Powiązane Artykuły