Autor: dr n. med. Łukasz Januszkiewicz
Podczas Kongresu ESC 2019 w Paryżu przedstawiono wyniki analizy badania MADIT-CRT poświęconej ryzyku arytmii komorowej u pacjentów z łagodną niewydolnością serca i cukrzycą.
Pacjentów podzielono na dwie podgrupy w zależności od frakcji wyrzutowej: < 30% i > 30%. Za pomocą analizy Kaplana-Meiera i wieloczynnikowej analizy regresji Coxa oceniono ryzyko arytmii komorowej leczonej wyładowaniem kardiowertera.
W populacji 542 osób z łagodną niewydolnością serca i cukrzycą 206 (38%) miało frakcję wyrzutową > 30% a 336 (62%) < 30%. Pięcioletnie prawdopodobieństwo wystąpienia arytmii komorowej leczonej wyładowaniem wyniosło 15% u osób z cukrzycą i frakcją wyrzutową > 30%, podobnie jak w grupie z cukrzycą i frakcją wyrzutową < 30% (również 15-procentowe prawdopodobieństwo arytmii; p = 0,342). W analizie wieloczynnikowej Coxa po dopasowaniu wieku, etiologii niewydolności serca, uprzedniej arytmii przedsionkowej lub komorowej, a także interakcji z CRT-D i LBBB okazało się, że ryzyko arytmii komorowej leczonej wyładowaniem było podobne wśród osób z cukrzycą i frakcją wyrzutową > 30% i < 30% (HR 0,88, 95% CI 0,51-1,53, p = 0,647). Ryzyko arytmii komorowej leczonej wyładowaniem było porównywalne bez względu na frakcję wyrzutową zarówno u pacjentów z CRT-D (HR 1,09, p = 0,830), jak i ICD (HR 0,67, p = 0,345).
Podsumowując, populacja osób z niewydolnością serca z cukrzycą i frakcją wyrzutową > 30% ma podobnie wysokie ryzyko arytmii komorowych co grupa z frakcją wyrzutową < 30%. Kolejna analiza wskazuje na potrzebę dalszych badań pacjentów z cukrzycą zagrożonych arytmią komorową.
Oprac. na podstawie: Risk of lifethreatening ventricular tachyarrhythmia events in diabetes patients with higher ejection fraction in MADITCRT. Authors: V. Kutyifa1, S. Solomon2, S. Mcnitt1, W. Zareba1, I. Goldenberg1, 1University of Rochester Medical Center, Cardiology Division Rochester United States of America, 2Brigham and Women’s Hospital Boston United States of America.
