LBBAP poprawia funkcję prawej komory w porównaniu z natywnym przewodzeniem, a także wiąże się z lepszą synchronią skurczu u osób z dysfunkcją prawej komory lub RBBB. Do metaanalizy włączono 14 badań, w których znalazło się 1555 osób z LBBAP. W porównaniu z natywnym przewodzeniem podczas LBBAP stwierdzono:
– istotną poprawę wskaźnika zmiany pola powierzchni prawej komory (średnia różnica 1,93, 95% CI 0,64-3,23, p = 0,0034),
– istotną poprawę skurczowego przemieszczenia pierścienia trójdzielnego (średnia różnica 1,57, 95% CI 1,07-2,06, p < 0,0001).
W porównaniu ze stymulacją prawej komory w grupie LBBAP opisano krótsze opóźnienie międzykomorowe (średnia różnica -21,27, 95% CI -31,33 do -11,22, p < 0,0001). Podobnie u pacjentów z dysfunkcją prawej komory lub RBBB LBBAP istotnie skracała opóźnienie międzykomorowe (średnia różnica -31,31, 95% CI -37,10 do -25,52, p < 0,0001). Pogorszenie niedomykalności trójdzielnej chorych z LBBAP opisano w ciągu roku u 8% i 23% powyżej roku.