Randomizowane badanie wskazuje na wysoką skuteczność midodryny w prewencji omdleń wazowagalnych w porównaniu z placebo. Do badania włączono 133 chorych z wywiadem licznych omdleń wazowagalnych (mediana ? 6 w ciągu poprzedzającego roku) bez istotnych chorób współistniejących w 25 ośrodkach w Kanadzie, USA, Meksyku i Wielkiej Brytanii. Pacjentów randomizowano w stosunku 1:1 do przyjmowania placebo lub midodryny. Średni wiek badanej populacji wyniósł 32 lata, a 73% stanowiły kobiety. W grupie midodryny mniej pacjentów doznało co najmniej jednego omdlenia w ciągu roku (42% vs. 61%; RR 0,69; 95% CI 0,49-0,97; p = 0,035). Całkowita redukcja ryzyka wyniosła 19 punktów procentowych. Liczba osób, którą należało leczyć midodryną, by zapobiec występowaniu omdleń u jednej osoby, wyniosła 5,3. Czas do wystąpienia pierwszego epizodu omdlenia był dłuższy w grupie midodryny niż placebo (HR 0,59; 95% CI 0,37-0,96; p = 0,035). W obu grupach działania niepożądane występowały z podobną częstością.
Powiązane Artykuły
Znamy skuteczniejszą metodę kardiowersji migotania przedsionków
Autor: dr n. med. Łukasz Januszkiewicz Kardiowersja migotania przedsionków jest często wykonywaną procedurą. Schmidt i wsp. z Danii przeprowadzili…
Ablacja migotania przedsionków w niewydolności serca – metaanaliza
Metaanaliza randomizowanych badań klinicznych potwierdza skuteczność ablacji migotania przedsionków w redukcji śmiertelności pacjentów z niewydolnością serca. Przeszukano bazy…
CSP vs. BiV w HFrEF – metaanaliza badań z randomizacją
Metaanaliza badań klinicznych z randomizacją wskazuje na przewagę stymulacji układu przewodzącego nad stymulacją obukomorową w zakresie parametrów elektrokardiograficznych, echokardiograficznych i objawów…
Których pacjentów z QRS 120-149 ms warto kwalifikować do CRT?
Szerokość zespołu QRS indeksowana na objętość końcowo-rozkurczową lewej komory to nowy parametr pozwalający znaleźć odpowiednich kandydatów, którzy odniosą korzyść z implantacji…