Migotanie przedsionków może pogarszać funkcje poznawcze mimo stosowania leczenie przeciwkrzepliwego. Prospektywne, wieloośrodkowe badanie Swiss-AF przeprowadzono na grupie 1227 osób z migotaniem przedsionków, którym wykonano MRI wyjściowo i po 2 latach.
Oceniono występowanie nowych zmian:
- małych zawałów poza korą mózgu,
- dużych zawałów poza korą mózgu i zawałów kory mózgu,
- zmian w istocie białej,
- mikrokrwawień.
W przypadku stwierdzenia jednej z dwóch pierwszych zmian u osoby bez wywiadu udaru klinicznego lub TIA rozpoznawano niemy klinicznie zawał. Zdolności poznawcze oceniono za pomocą sprawdzonych testów. W badanej grupie, w której średni wiek wyniósł 71 lat, a blisko 90% uczestników było leczonych przeciwkrzepliwie 2,3% chorych doznało udaru lub TIA. Z kolei 68 pacjentów (5,5%) miało co najmniej jedno ognisko zawałowe mózgu. W tej podgrupie 88,2% było leczonych przeciwkrzepliwie, a 58 osób (85,3%) doznało niemego klinicznie zawału mózgu. Chorzy z zawałami mózgu cechowały się większym spadkiem funkcji poznawczych w skali Cognitive Construct (-0,12, IQR -0,22 do -0,07) niż osoby bez nowych zawałów mózgu. Mikrokrwawienia ani zmiany w istocie białej nie miały związku ze spadkiem funkcji poznawczych.
https://academic.oup.com/eurheartj/article/43/22/2127/6529516
