Prosta skala Antwerp pozwala ocenić prawdopodobieństwo poprawy frakcji wyrzutowej lewej komory po ablacji migotania przedsionków. W skład skali Antwerp wchodzą:
- zespół QRS >120 ms – 2 punkty,
- znana etiologia niewydolności serca – 2 punkty,
- napadowe migotanie przedsionków – 1 punkt,
- ciężkie powiększenie lewego przedsionka (LAVI >50 ml/m2) – 1 punkt.
Badacze włączyli 605 pacjentów o średnim wieku ok. 61 lat z migotaniem przedsionków (blisko 80% z przetrwałą postacią arytmii) i niewydolnością serca z frakcją wyrzutową <50% poddanych ablacji podłoża arytmii w 8 ośrodkach. Wszystkim wykonano badanie echokardiograficzne przed zabiegiem i po roku. Łącznie u 427 chorych (ok. 70%) stwierdzono poprawę frakcji wyrzutowej w kontrolnym badaniu echokardiograficznym (poprawa średnio o 19,6±9,6%). Pacjenci z wynikiem <2 punktów w skali Antwerp mieli 93-proc. prawdopodobieństwo poprawy frakcji wyrzutowej, podczas gdy osoby z >3 punktami – 24-proc. W grupie pacjentów z poprawą frakcji wyrzutowej częściej stwierdzano korzystny remodeling komory (OR 8,91, 95% CI 4,45-17,84, p<0,001), mniej hospitalizacji z powodu niewydolności serca (OR 0,09, 95% CI 0,05-0,18, p<0,001) i niższą śmiertelność (OR 0,11, 95% CI 0,04-0,31, p<0,001). Zdaniem autorów skala Antwerp może być pomocna we wspólnym podejmowaniu decyzji dot. ablacji migotania przedsionków w tej grupie pacjentów.
https://academic.oup.com/eurheartj/advance-article/doi/10.1093/eurheartj/ehad428/7211656
