U blisko 4% pacjentów po implantacji LBBAP dochodzi do dysfunkcji lewej komory w trakcie obserwacji. Autorzy przeanalizowali 426 pacjentów ze skutecznie wszczepionym LBBP z powodu objawowej bradykardii z prawidłową wyjściową frakcją wyrzutową lewej komory (n=250, 59%) lub jako alternatywa dla terapii resynchronizującej (n=176, 41%). Normalizację frakcji wyrzutowej zdefiniowano jako wzrost tego parametru do wartości ≥50%. Utratę stymulacji układu przewodzącego rozpoznawano w przypadku całkowitego lub częściowego braku stymulacji o morfologii RBBB wraz z brakiem możliwości pokazania zmiany morfologii stymulacji podczas testu progu. Średni czas obserwacji wyniósł blisko 2,5 roku i w tym okresie nową dysfunkcję lewej komory rozpoznano u 5 osób po implantacji z powodu bradykardii i 11 chorych po wszczepieniu jako alternatywa dla terapii resynchronizującej. Zidentyfikowano następujące przyczyny dysfunkcji lewej komory:
- utrata stymulacji układu przewodzącego (n=10, 62,5%),
- suboptymalne zaprogramowany czas AV (n=3, 18,7%),
- migotanie przedsionków (n=1, 6,3%),
- idiopatyczne (n=2, 12,5%).
Utratę stymulacji układu przewodzącego rozpoznano średnio ok. 9±6 miesięcy po pierwszym zabiegu. U 6 chorych wykonano repozycję elektrody, zoptymalizowano czas AV lub wykonano ablację łącza przedsionkowo-komorowego co przyczyniło się do normalizacji funkcji lewej komory.
