Czynniki ryzyka nagłego zgonu sercowego zidentyfikowane w badaniu rezonansu magnetycznego istotnie wpływają na kwalifikację pacjentów z kardiomiopatią przerostową do implantacji ICD. Oceniono 1149 chorych z kardiomiopatią przerostową obserwowanych prospektywnie w sześciu amerykańskich i europejskich ośrodkach, którym implantowano ICD w profilaktyce pierwotnej nagłego zgonu sercowego. Wszyscy pacjenci mieli co najmniej jeden z czynników ryzyka nagłego zgonu sercowego opisywanych w wytycznych AHA/ACC z 2020 r. Oceniano również obecność czynników ryzyka w rezonansie magnetycznym, tj.:
- tętniaka koniuszka lewej komory,
- rozległego obszary późnego wzmocnienia kontrastowego,
- istotnej dysfunkcji skurczowej lewej komory.
W trakcie obserwacji trwającej 4,6?4,2 roku u 162 pacjentów (14%) wystąpiły terapie ICD przerywające VT/VF. W ww. grupie 162 chorych u 49 (30%) stwierdzono markery nagłego zgonu sercowego w rezonansie magnetycznym. Podkreślono, że 67 pacjentów z adekwatnymi terapiami ICD miało niskie ryzyko wystąpienia arytmii komorowej obliczone wg wytycznych ESC (< 4% na 5 lat) i zgodnie z europejskim dokumentem nie miałoby wszczepionego kardiowertera. Zauważono, że aż 26 z 67 osób (39%) miało markery nagłego zgonu sercowego w rezonansie magnetycznym, które nie są częścią europejskiego algorytmu. Autorzy postulują włączenie rezonansu magnetycznego do rutynowych badań oznaczanych w grupie osób z kardiomiopatią przerostową.
https://www.heartrhythmjournal.com/article/S1547-5271(21)02450-4/fulltext
