Prezentowany przegląd systematyczny wskazuje na zasadność wymian ICD u pacjentów, którzy nie spełniają już kryteriów do implantacji urządzenia w prewencji pierwotnej nagłego zgonu sercowego. Po przeszukaniu baz PubMed, Embase, Web of Science i Cochrane znaleziono ostatecznie 37 badań oceniających: przeżycie, powikłania i terapie ICD u pacjentów po wymianie tego urządzenia. W sumie analizie poddano 238 949 osób. Śmiertelność okołozabiegowa była niska, a powikłania wymagające reoperacji wystąpiły średnio u 4,57% osób (zakres 0,17-2,53%). Infekcje obserwowano u 2,01% badanych (zakres 0,03-9,27%) a krwiaki u 1,22% (zakres 0,17-2,53%).
Adekwatne interwencje po wymianie ICD były relatywnie częste i stwierdzono je u 23,03% osób (zakres 10,9-31,4%); roczny wskaźnik terapii układu wyniósł 8,52% w trakcie obserwacji trwającej średnio ok. 32 miesiące. Co ważne, adekwatne terapie ICD występowały również u osób, które nie spełniały już kryteriów do implantacji w prewencji pierwotnej ? 5,27%, a także u pacjentów bez wywiadu interwencji układu ? 4,87%.
dr n. med. Łukasz Januszkiewicz
Źródło:
https://www.heartrhythmjournal.com/article/S1547-5271(19)31104-X/fulltext
