Późne wzmocnienie pokontrastowe często występuje u pacjentów z zespołem wczesnej repolaryzacji, a ich umiejscowienie pokrywa się z położeniem fali J w ok. 60% obszarów lewej komory. Autorzy przeanalizowali retrospektywnie 20 pacjentów z zespołem wczesnej repolaryzacji, którzy mieli falę J w dwóch sąsiadujących odprowadzeniach: V1 i V2 (przegroda), V3-V4 (ściana przednia), I, aVL, V5, V6 (ściana boczna), II, III, aVF (ściana dolna), V7-V9 (ściana tylna). Na podstawie wyniku rezonansu oceniono położenie późnego wzmocnienia kontrastowego w osi krótkiej lewej komory. W sumie u 85% chorych z zespołem wczesnej repolaryzacji stwierdzono obszary późnego wzmocnienia kontrastowego: najczęściej w okolicy przegrody i ściany tylnej, rzadziej nad ścianą dolną i boczną. Obszary późnego wzmocnienia pokontrastowego obejmowały średnio 4,4% lewej komory. Obecność lub brak fali J i późnego wzmocnienia pokontrastowego pokrywały się w 61% obszarów lewej komory. Późne wzmocnienie pokontrastowe najczęściej (w 75%) było obecne w przegrodzie, a na tym obszarze fala J może być mniej widoczna. Obecność późnego wzmocnienia pokontrastowego nie wiązała się z objawami, burzą elektryczną ani występowaniem migotań komór w trakcie obserwacji.
https://www.heartrhythmjournal.com/article/S1547-5271(24)03093-5/abstract
