Im elektroda do LBBAP jest położona bliżej pęczka Hisa i endokardium lewej komory, tym lepsza odpowiedź echokardiograficzna. Badacze wykonali tomografię komputerową 264 chorym poddanym implantacji LBBAP w 2 ośrodkach. Za pomocą oprogramowania CARA-Metis oceniano odległość końcówki elektrody od przedniej granicy części błoniastej przegrody międzykomorowej i odległość końcówki elektrody od endokardium lewej komory. Badanie tomografii komputerowej nadawało się do interpretacji u 172 (65%) chorych: 153 (89%) miało LBBP, a 19 (11%) – LVSP. Mediana dystansu końcówki elektrody od przedniej granicy części błoniastej przegrody międzykomorowej wyniosła 27,7 mm, a mediana odległości końcówki elektrody od endokardium lewej komory – 0,8 mm. Mniejszy dystans od przedniej granicy części błoniastej przegrody międzykomorowej wiązał się z zwiększą poprawą frakcji wyrzutowej (na każdy 1 mm mniej – wzrost EF o 0,25%, p = 0,00637). Podobnie, im elektroda była bliżej endokardium lewej komory, tym wzrost EF był wyższy (na każdy 1 mm – wzrost EF o 0,63%, p = 0,0133).
