Zdalne monitorowanie chorych z niewydolnością serca oraz urządzeniami wszczepialnymi pozwala pozyskiwać szczegółowe informacje dotyczące funkcjonowania urządzenia oraz stanu klinicznego chorego bez konieczności jego osobistego zgłaszania się na badania. Dzięki telemetrycznym transmisjom jednostka zdalnie monitorująca chorego może podjąć szybką reakcję kliniczną, zapobiegając tym samym dalszemu postępowi choroby.
Jedynie nieliczne dane opisują dokładny odsetek pacjentów, u których podczas zdalnego monitorowania występowały stany wymagające wysłania alarmowej transmisji, a w dostępnej literaturze nie przeprowadzano dotychczas analizy ostatniego komunikatu otrzymywanego przed zgonem z systemu zdalnego monitorowania chorych z ICD lub CRT-D.
Cele
- Ocena przydatności klinicznej analizy ostatnich transmisji przed zgonem u monitorowanych zdalnie chorych z HF oraz implantowanym ICD lub CRT-D.
- Analiza przyczyn ostatnich przed zgonem nieplanowanych transmisji wywoływanych sytuacją alarmową u monitorowanych zdalnie chorych z HF oraz implantowanym ICD lub CRT-D.
Wyniki
Wśród 1271 pacjentów po wszczepieniu ICD lub CRT-D, którzy zostali włączeni do programu zdalnego monitorowania i przesłali co najmniej jedną transmisję do pracowni zdalnego monitorowania, 198 (15,6%) nie wygenerowało żadnej alertowej transmisji, podczas gdy u pozostałych 1073 wystąpiła co najmniej jedna taka transmisja.
Z grupy 198 pacjentów z jedynie planowymi transmisjami 25 (12,6%) zmarło podczas monitorowania, podczas gdy wśród 1073 pacjentów z co najmniej jedną transmisją alertową w okresie zdalnego monitorowania zmarło 318 (29,7%) chorych. U pacjentów, u których kiedykolwiek wystąpił alarm, 166 (52,0%) ostatnich transmisji wysłanych przez urządzenia było transmisjami planowymi, a 152 (48,0%) wy- wołanymi alarmem. Najczęstszym rodzajem alertowej transmisji był epizod migotania/trzepotania przedsionków, który wystąpił u 55 (38,7%) pacjentów. Odnotowano 38 transmisji wywołanych tachyarytmiami komorowymi, z czego 23 stanowiły epizody częstoskurczu komorowego (VT), a 15 epizody migotania komór (VF).
Wnioski
- U niemal 85% chorych z niewydolnością serca i wszczepionym urządzeniem wysokoenergetycznym, którzy są monitorowani zdalnie, w wieloletnim okresie obserwacji wystąpi chociaż jedna nieplanowana alertowa transmisja.
- U pacjentów, u których ostatnia transmisja przed śmiercią była wywołana alarmem, jego najczęstszą przyczyną było migotanie lub trzepotanie przedsionków, tachyarytmie komorowe lub zmniejszenie odsetka stymulacji obukomorowej u chorych z CRT-D.
Opis przypadku
Pacjentka 69-letnia z niewydolnością serca o etiologii nie- niedokrwiennej w klasie NYHA II (przy wszczepieniu) z cukrzycą, utrwalonym migotaniem przedsionków, po udarze mózgu oraz z jednojamowym ICD wszczepionym w prewencji wtórnej nagłego zgonu sercowego we wrześniu 2012 r., z powtórnym udarem w 2016 r. 27.03.2020 r. u chorej doszło do licznych epizodów tachyarytmii w strefie VT lub VF (burza elektryczna). Pacjentka zmarła w godzinach późnowieczornych, pomimo licznych prób prze- rwania arytmii przez urządzenie.
Podsumowanie
Lista VT/VF
Kilka wybranych EGM-ów
Komentarz
Burza elektryczna jest stanem obarczonym wysoką śmiertelnością sięgającą w obserwacji krótkoterminowej nawet 25-30%. Dostępne dane dowodzą, że odpowiednio wczesna reakcja kliniczna u chorych monitorowanych zdalnie może ułatwić identyfikację pacjentów z największym zagrożeniem wystąpieniem burzy elektrycznej oraz poprawić ich rokowanie. Dzięki wczesnej reakcji możliwe jest często wdrożenie terapii przyczynowej, w tym rewaskularyzacji, ablacji ogniska arytmogennego, jak i zastosowania mechanicznego wspomagania krążenia czy nawet transplantacji serca.
