Pacjentka 26-letnia przekazana z Oddziału Chorób Wewnętrznych Szpitala Satelitarnego na Oddział Kardiologii, po zatrzymaniu krążenia w mechanizmie VT skutecznie zresuscytowana. Po przyjęciu chorej do ww. szpitala oraz przed przekazaniem jej na Oddział Kardiologii obserwowano liczne VT o typie torsade de pointes. W wywiadzie pacjentka z dziecięcym porażeniem mózgowym, padaczką, niewydolnością serca z pośrednią frakcją wyrzutową. W przeszłości po dość licznych utratach przytomności, które za każdym razem interpretowano jako napady padaczki. Korygowano leczenie, jednak nie obserwowano poprawy w zakresie częstości epizodów utrat przytomności. Nie wykonywano wówczas zapisów EKG.
Wnioski TEE: Wymiary jam i grubość ścian serca w normie. Aparat zastawkowy bez zmian organicznych, MR I st., TR śladowa, kurczliwość ścian lewej komory osłabiona w całości, EFLV ok. 45%.
Z uwagi na liczne nawroty VT stosowano wlewy amiodaronu, magnezu i lignonokainy z krótkotrwałym efektem antyarytmicznym.
Z uwagi na wiek chorej, brak wywiadu wieńcowego, brak kliniki typowej dla OZW, trudności we współpracy z chorą oraz wielokształtny charakter częstoskurczu odstąpiono od koronarografii.
W trakcie hospitalizacji niemożliwe było założenie elektrody czasowej oraz próby stymulacji metodą overdrive z uwagi na brak współpracy z chorą.
W trakcie hospitalizacji u chorej rozpoznano niedoczynność tarczycy [TSH 8,18 (0,27-4,20) uIU/ml; FT3 2,40 pg/ml (2,30-4,20); FT4 0,89 ng/dl (0,93-1,60)]. Włączono do leczenia preparat L-tyroksyny; jednakże bardzo mało prawdopodobne, by takie zaburzenia hormonalne były przyczyną ww. zaburzeń rytmu serca.
W jonogramie bez odchyleń od normy.
Chora konsultowana neurologicznie. Wnioski: nagłe zatrzymanie krążenia i oddechu nie miało charakteru padaczkowego.
Z uwagi na czas epidemiczny w Polsce i brak w związku z tym możliwości przekazania chorej do ośrodka klinicznego, istotną bradykardię w zapisach EKG (SR 40/min), nawracające wielokształtne VT oraz wskazania do implantacji kardiowertera defibrylatora we prewencji wtórnej SCD konsyliarnie podjęto decyzję o implantacji dwujamowego ICD. Zabieg bez powikłań. Urządzenie zaprogramowano w trybie DDD – ADI z czynnością podstawową 85/min.
W trakcie dalszej obserwacji na oddziale istotna redukcja komorowych zaburzeń rytmu serca.
Przy wypisie z oddziału w pamięci urządzenia jedynie kilkanaście epizodów nsVT (składających się maksymalnie z 4-5 ewolucji).
Chorą wypisano z oddziału do dalszej opieki ambulatoryjnej.
Z leków antyarytmicznych na stałe włączono bursztynian metoprololu, z suplementów magnez.
W kolejnych kontrolach urządzenia uzyskano wytłumienie arytmii.
Nie obserwowano żadnych interwencji urządzenia.
Prawidłowe parametry wyczuwania oraz stymulacji.
Odsetek stymulacji AP 73%; PK 0%.
Zmniejszyła się również częstość napadów padaczkowych, z czego można wnioskować, że przynajmniej pewien odsetek zgłaszanych omdleń/zasłabnięć mógł mieć związek z napadową arytmią komorową.
Chora pozostaje pod dalszą kontrolą poradni kardiologicznej.
Autorzy: lek. Cezary Lewandowski; dr Łukasz Graczykowski; dr Paweł Kubiński
