Odsetek stymulacji po wszczepieniu rozrusznika po TAVI w praktyce klinicznej

Wszczepienie stymulatora serca po TAVI wiąże się z gorszym rokowaniem, ale odsetek stymulacji komorowej nie koreluje z występowaniem niekorzystnych incydentów. Badacze z Izraela przeanalizowali obserwowaną prospektywnie grupę 1239 osób poddanych TAVI w latach 2008-2019. Wyszczególniono w niej 3 podgrupy: pacjentów bez wszczepionego wcześniej stymulatora (n=930, 75%), po wcześniejszej implantacji stymulatora serca (n=118, 10%), z wszczepionym stymulatorem serca po TAVI (n=191, 15%). Oceniono śmiertelność i hospitalizacje z powodu niewydolności serca w obserwacji rocznej. Chorzy z uprzednio i nowo implantowanym stymulatorem serca byli starsi w porównaniu do osób bez stymulatora serca (84 vs. 84 vs. 82 lata, p=0,009) a także mieli niższą wyjściowo frakcję wyrzutową (50% vs. 55% vs. 56%, p<0,001). Osoby, którym wszczepiono stymulator serca po TAVI częściej umierały lub były hospitalizowane z powodu niewydolności serca (21% vs. 12% vs. 14%, p=0,01). Wszczepienie stymulatora serca wiązało się z niemal dwukrotnie wyższym ryzykiem zgonu w ciągu roku (OR 1,85, 95% CI 1,13-3,02, p=0,014), a odsetek stymulacji nie miał związku z punktem końcowym. W obserwacji trzyletniej nie stwierdzono jednak istotnych różnic w występowaniu punktu końcowego (odpowiednio 57% u osób bez stymulatora, 57% u osób z uprzednim stymulatorem, 54% u chorych po nowym wszczepieniu stymulatora, p=0,52). 

https://www.heartrhythmjournal.com/article/S1547-5271(22)01954-3/fulltext

Total
0
Shares
Powiązane Artykuły