Celem badania opublikowanego w 2023 r. w Europace była ocena skuteczności tzw. stymulacji „zamkniętej pętli” (closed loop stimulation – CLS) – algorytmu mającego na celu kompensowanie niewydolności chronotropowej w sposób bardziej optymalny niż dotychczas dostępne systemy oparte na standardowych akcelerometrach. Algorytm ten porównywano z tradycyjnym trybem DDD u pacjentów na podstawie ergospirometrycznych testów wysiłkowych na rowerku stacjonarnym.
Ostatecznie do badania włączono 40 pacjentów z niewydolnością chronotropową, u których implantowano dwujamowe stymulatory. Kryterium wykluczenia stanowiły m.in utrwalone migotanie przedsionków, ciężka objawowa niewydolność serca w klasie NYHA IV, a także konieczność stosowania terapii resynchronizującej. Pacjenci zostali randomizowani do stymulacji w trybie DDD-CLS lub DDD przez 2 miesiące, a następnie przez kolejne 2 miesiące następował cross-over i chorzy byli stymulowani drugim z trybów. Ocenie poddano przede wszystkim szczytowe zużycie tlenu w teście ergospirometrycznym, jednak wśród ocenianych parametrów znalazły się również inne wskaźniki oceniane w ergospirometrii, a także m.in jakość życia. Co istotne – badanie miało charakter pojedynczo zaślepiony, więc chorzy nie znali trybu stymulacji w żadnym z okresów badania.
Wykazano, że stymulacja w trybie DDD-CLS doprowadziła do wzrostu szczytowego zużycia tlenu o 2,7 ± 1,7 ml/ kg/ min w porównaniu z trybem DDD (14,8 ± 4,0 vs. 12,0 ± 3,6 ml/ kg/ min, P < 0,001), i poprawy zużycia tlenu na progu tlenowym (10,0 ± 2,2 vs. 8,7 ± 1,8 ml/ kg/ min, P < 0,001) względem trybu DDD. W badaniu odnotowano jednak niewielką korzyść ze stosowania trybu DDD-CLS wobec trybu DDD w zakresie innych parametrów wydolnościowych w teście ergospirometrycznym. W badanej grupie 85% chorych zgłosiło poprawę mobilności dzięki stymulacji DDD-CLS, względem 66% chorych w grupie stymulacji DDD. Na koniec badania aż 97,5% chorych wybrało jako preferowany okres, w którym urządzenia działały u nich w trybie DDD-CLS.
Co istotne, w badaniu pierwszy raz wykorzystano ocenę skuteczności stymulacji CLS na podstawie ergospirometrycznych testów z użyciem rowerka stacjonarnego, gdzie ruch klatki piersiowej chorego jest praktycznie minimalny. Pomimo to pacjenci zgłaszali znaczną poprawę jakości życia i lepszą wydolność fizyczną, co wskazuje, że stymulacja DDD-CLS wypełnić może „niszę”, w której dostępne konwencjonalne algorytmy oparte na akcelerometrach niewystarczająco kompensują niewydolność chronotropową.
Podsumowując, tryb DDD-CLS może poprawić wydolność wysiłkową u pacjentów z CI, o czym świadczy wyższe szczytowe zużycie tlenu podczas testu ergospirometrycznego na rowerze stacjonarnym. Pacjenci w zdecydowanej większości preferowali tryb DDD-CLS, co wskazuje na jego potencjalne korzyści dotyczące poprawy jakości życia.
