Obecne wytyczne nie określają jasno kiedy należy rozszerzyć stymulację pacjenta z RVP do resynchronizacji (CRT), choć ostatnie badania ustaliły szkodliwy wpływ przewlekłej RVP. Celem tego badania było porównanie długoterminowego funkcjonowania po CRT u pacjentów przeniesionych z RVP do osób z blokiem lewej odnogi pęczka Hisa (LBBB) z czasem trwania QRS ? 150 ms oraz porównanie właściwości mechanicznych związanych z odpowiedzią CRT w obu grupach. Ocenie prospektywnej poddano 135 pacjentów z jednego ośrodka z wszczepionym CRT: 85 (63%) osób z wrodzonym szerokim LBBB i 50 (37%) z RVP. Oceny czynności skurczowej LV dokonano za pomocą echokardiografii techniką śledzenia plamki w projekcji koniuszkowej 4-jamowej. Wcześniej ustalonym punktem końcowym był zgon, przeszczep serca, wspomaganie lewej komory implantacją urządzenia przez okres 4 lat.
Pacjenci z HF przeniesieni z RVP mają bardziej korzystne długoterminowe wyniki po CRT, niż pacjenci z wrodzonym LBBB z czasem trwania QRS ? 150 ms. Ocena wzoru skurczu może być użyta do identyfikacji potencjalnych odpowiedzi w grupie RVP.
Autor: Michał Chudzik
Źródło/a: http://www.heartrhythmjournal.com/article/S1547-5271%2815%2901369-7/abstract
