Największa baza przypadków pacjentów po podostrej lub opóźnionej perforacji miokardium elektrodą CIED wskazuje, że repozycji lub wymiana perforującej elektrody jest bezpiecznym i skutecznym postępowaniem. W jednym ośrodku zidentyfikowano 54 (35 kobiet, średnia wieku 75,5?9,7 roku) przypadki perforacji w latach 2007-2020. U 29 osób perforacja wystąpiła w ciągu 1-30 dni od zabiegu, a u 25 po 30 dniach od procedury. W sumie 31 pacjentów miało objawy, a u 23 perforację wykryto przypadkowo. Średni czas od implantacji do pierwszych objawów perforacji wyniósł 60,8?89,1 dnia (zakres 2-412 dni). Przy przyjęciu najczęściej stwierdzano:
- ból w klatce piersiowej (n = 17),
- objawy bradykardii (n = 11),
- płyn w worku osierdziowym (n = 8),
- stymulację przepony (n = 7),
- krwiaka w okolicy klatki piersiowej (n = 3),
- krwawienie do opłucnej (n = 2),
- ból brzucha (n = 2)
Z kolei kontrola CIED we wszystkich przypadkach wykazała zmienione parametry elektryczne układu. Stwierdzono:
- próg stymulacji bipolarnej powyżej 1 V (n = 29),
- spadek amplitudy wyczuwania o ponad 50% (n = 27),
- całkowitą utratę skutecznej stymulacji (n = 21),
- stymulację przepony (n = 18),
- szumy w IEGM (n = 16),
- ból w klatce piersiowej podczas stymulacji (n = 15),
- impedancję w kanale stymulującym > 2000 omów (n = 13),
- wyższy próg stymulacji unipolarnej niż bipolarnej (n = 12),
- impendancję w kanale stymulującym < 250 omów (n = 6)
U 29 chorych wykonano repozycję elektrody, a u 25 wymieniono ją bez poważnych powikłań okołozabiegowych i bez potrzeby interwencji chirurga.
https://www.jacc.org/doi/10.1016/j.jacep.2020.07.024
dr n. med. Łukasz Januszkiewicz
