Autor: dr n. med. Łukasz Januszkiewicz
Czy ICD przynosi korzyści u dializowanych pacjentów z frakcją wyrzutową ? 35%? Takie pytanie postawili sobie autorzy badania ICD2, którego wyniki opublikowano na łamach ?Circulation?.
Do tego prospektywnego badania z randomizacją włączono chorych ze schyłkową niewydolnością nerek leczonych hemodializami lub dializami otrzewnowymi przez co najmniej 90 dni, z frakcją wyrzutową ? 35%. Pacjentów randomizowano w stosunku 1:1 do implantacji ICD (grupa ICD) lub standardowej opieki (grupa kontrolna). W grupie ICD pierwszą strefę detekcji ustawiono na poziomie 150/min. Pierwszorzędowym punktem końcowym był nagły zgon sercowy.
Badanie zostało przedwcześnie zakończone po włączeniu 188 z zaplanowanych 200 pacjentów: 97 zrandomizowano do ICD i 91 do grupy kontrolnej. Mediana czasu obserwacji wyniosła 6,8 lat (IQR 3,8-8,8 lat). Nagły zgon sercowy wystąpił u 10,1% badanych: 11 z 97 w grupie ICD i ośmiu z 91 w grupie kontrolnej. Częstość występowania nagłego zgonu sercowego w obserwacji 5-letniej wyniosła 9,7% (95% CI 3,3-16,2%) w grupie ICD i 7,9% (95% CI 1,7-14,0%) w grupie kontrolnej (HR 1,32, 95% CI 0,53-3,29, p = 0,55).
W sumie zmarło 99 ze 188 chorych (52,7%): 52 w grupie ICD i 47 w grupie kontrolnej. Pięcioletnie przeżycie wyniosło 50,6% (95% CI 39,8-61,5%) w grupie ICD i 54,5% (95% CI 43,0-66,0%) w grupie kontrolnej (HR 1,02; 95% CI 0,69-1,52; p = 0,92). W grupie ICD zaobserwowano 25 działań niepożądanych związanych z implantacją.
Podsumowując, w dializowanej populacji z zaawansowaną niewydolnością nerek profilaktyczna implantacja ICD nie zmniejsza ryzyka nagłego zgonu sercowego ani śmiertelności całkowitej. W tym badaniu nagły zgon sercowy występował rzadziej w porównaniu z danymi z literatury.
Oprac. na podstawie: Jukema J.W., Timal R.J., Rotmans J.I. et al.: Prophylactic Use of Implantable Cardioverter-Defibrillators in the Prevention of Sudden Cardiac Death in Dialysis Patients. The Prospective, Randomized, Controlled ICD2 Trial. Circulation 2019; 139:2628-38.
