Prognozowanie zaostrzeń niewydolności serca z perspektywy urządzeń wszczepialnych –nowe możliwości w zdalnej kontroli pacjentów objętych Home Monitoringiem

Jednym z podstawowych praw pacjenta jest prawo do świadczeń zdrowotnych odpowiadających wymaganiom aktualnej wiedzy medycznej. Obecny stan tejże wiedzy pozwala na stwierdzenie, że ponad wszelką wątpliwość zdalne monitorowanie pacjentów z implantowanymi stymulatorami i kardiowerterami-defibrylatorami prowadzi do redukcji ryzyka zgonu oraz ograniczenia liczby hospitalizacji z powodu chorób sercowo-naczyniowych. 

Badania nad telemonitoringiem

Na poparcie tezy przytoczyć można wyniki wielu badań klinicznych poświęconych tej tematyce:

  • Badanie ALTITUDE – wykazano 50% względną redukcję ryzyka zgonu w grupie osób monitorowanych w porównaniu z chorymi nieobjętymi monitorowaniem1.
  • Badanie COMPAS – wykazano redukcję liczby hospitalizacji z powodu udaru i arytmii o 66% u osób kontrolowanych telemedycznie w porównaniu z prowadzonymi wyłącznie ambulatoryjnie. Ponadto w grupie zdalnie kontrolowanej liczba wizyt w ośrodku była niższa o 56%2.
  • Badanie ECOST – wykazano, że dzięki zdalnemu monitorowaniu pacjentów z ICD hospitalizowano o 72% rzadziej niż pacjentów grupy kontrolowanej ambulatoryjnie. Stwierdzono również o 50% mniejsze prawdopodobieństwo wystąpienia niepożądanych wyładowań ICD, które są wynikiem uszkodzenia elektrody. Potwierdzono, że zdalny monitoring umożliwia wcześniejsze wykrywanie zdarzeń klinicznych i dysfunkcji urządzenia oraz pozwala na szybszą reakcję personelu medycznego3.

  • Badanie IN-TIME – w grupie objętej monitoringiem wykazano między innymi istotną redukcję śmiertelności ogólnej oraz śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych4.
  • Badanie RESULT – wykazano, że opieka telemedyczna wiąże się z istotną redukcją śmiertelności oraz stanowi niezależny czynnik poprawy rokowania5.

Aby opieka z zastosowaniem technik telemedycznych mogła być prowadzona, niezbędne jest wprowadzenie do świadomości zarówno lekarzy, jak i pacjentów wiedzy na temat możliwości samej metody i jej dostępności. Pozwoli to na zwiększenie społecznej presji na decydentów odpowiadających za kształtowanie polityki zdrowotnej, jak i zachęci ośrodki specjalistyczne do rozważenia opcji wdrożenia tej technologii. Celowość takiego postępowania widoczna jest szczególnie w obecnej sytuacji epidemiologicznej uzasadniającej potrzebę wspierania klasycznych metod postępowania medycznego przez narzędzia telemedyczne, których zastosowanie sprzyja ograniczeniu wizyt pacjentów w poradniach kontroli kardiowerterów-defibrylatorów.
Niestety, telemonitoring urządzeń wszczepialnych nie podlega refundacji przez narodowego płatnika, co znacznie ogranicza jego dostępność. Brak informacji na temat daty ewentualnego wprowadzenia monitoringu do koszyka świadczeń gwarantowanych powoduje konieczność uruchamiania centrów monitoringu w oparciu o inne źródła finansowania, co daje szanse na lepszą opiekę nad pacjentami z implantowanym kardiowerterem-defibrylatorem i może przyspieszyć szersze wprowadzenie technologii na polski rynek usług medycznych.
Stosowanie telemonitoringu daje ponadto szanse na pozyskanie znacznej ilości danych medycznych, których wykorzystanie w celach naukowych pozwolić może zarówno na dalsze doskonalenie samej technologii, jak i prowadzenie badań. Niewątpliwie owocem takich właśnie badań naukowych jest wprowadzanie ciągle nowych opcji analizy gromadzonych zdalnie danych, celem jeszcze lepszej opieki nad pacjentem i możliwości już nie tylko szybkiego reagowania na występujący problem kliniczny, lecz wręcz na podjęcie działań wyprzedzających, czyli takich, które mogą pozwolić na uniknięcie wystąpienia powikłań terapii czy pogorszenia stanu zdrowia.
Taki właśnie cel przyświecał twórcom nowego algorytmu dostępnego w urządzeniach firmy BIOTRONIK nazwanego HeartInsight. Pozwala on w pełni automatycznie ocenić szereg danych pozyskanych zdalnie i zasygnalizować ze znacznym wyprzedzeniem pojawiające się ryzyko dekompensacji krążenia. Dzięki temu modyfikacja leczenia pozwolić może na stabilizację stanu pacjenta i na uniknięcie ewentualnych przyszłych hospitalizacji. Jest oczywiste, że zwiększy to komfort życia chorych i ich bezpieczeństwo, najpewniej pozwoli na redukcję kosztów opieki i przyczyni się do lepszej współpracy prowadzącego lekarza z pacjentem.

Jak działa algorytm HeartInsight?

Wykorzystuje on szereg istotnych parametrów rejestrowanych w pamięci implantowanych kardiowerterów-defibrylatorów, takich jak: aktywność ruchowa pacjenta, średnia częstość rytmu serca wraz z danymi na temat jej zmienności, ilość przedwczesnych pobudzeń komorowych, występowanie arytmii nadkomorowych czy impedancja klatki piersiowej. Następnie w oparciu o zgromadzone wyniki automatycznie wyliczany jest tzw. HF score, którego wartość po osiągnięciu określonego poziomu powoduje uruchomienie alertu. W raporcie uzyskanym zdalnie poprzez sieć HomeMonitoring lekarz otrzymuje informację o zdarzeniu wraz z danymi na temat wszystkich składowych HF score. Prześledzić też można wcześniej rejestrowane trendy wartości wskaźnika, gdyż obliczany jest on każdego dnia. Skomplikowany algorytm wyliczania HF score pozwala na osiągnięcie dużej czułości w wykrywaniu zagrażających zaostrzeń niewydolności serca. W badaniu SELENE HF HeartInsight sygnalizował 66% wszystkich zaostrzeń na średnio 42 dni przed ich wystąpieniem. Jednocześnie swoistość alarmu była wysoka. Fałszywe alerty zdarzały się bowiem zaledwie średnio 0,7 razy u pacjenta w przeciągu roku6.Wyniki te są niezwykle obiecujące, gdyż wskazywać mogą, że algorytm HeartInsight jest najbardziej czułym i specyficznym narzędziem do przewidywania zaostrzeń niewydolności serca spośród wszystkich dostępnych w implantowanych urządzeniach do elektroterapii. Jego ocena porównawcza wymaga jednak prowadzenia dalszych badań.

Źródła

  1. Saxon L.A., Hayes D.L., Gilliam F.R. et al.: Long-term outcome after ICD and CRT implantation and influence of remote device follow-up: the ALTITUDE survival study. Circulation. 2010; 7;122:2359-67.
  1. Mabo P., Victor F., Bazin P. et al.: A randomized trial of long-term remote monitoring of pacemaker recipients (the COMPAS trial). Eur Heart J. 2012; 33: 1105-11.
  1. Guédon-Moreau L., Lacroix D., Sadoul N. et al.: A randomized study of remote follow-up of implantable cardioverter defibrillators: safety and efficacy report of the ECOST trial. Eur Heart J. 2013; 34: 605-14.
  1. Hindricks G., Taborsky M., Glikson M. et al.: Implant-based multiparameter telemonitoring of patients with heart failure (IN-TIME): a randomised controlled trial. Lancet. 2014; 384: 583-90.
  1. Tajstra M., Sokal A., Gadula-Gacek E. et al.: Remote Supervision to Decrease Hospitalization Rate (RESULT) study in patients with implanted cardioverter-defibrillator, EP Europace. 2020; 22: 769–776.
  1. D’Onofrio A., Solimene F., Calò L. et al.: Combining home monitoring temporal trends from implanted defibrillators and baseline patient risk profile to predict heart failure hospitalizations: results from the SELENE HF study. EP Europace 2022; 24: 234–244.
Total
0
Shares
Powiązane Artykuły