Rzadko rozpoznawana anomalia przetrwałej lewej żyły głównej górnej (PLSVC) jest jedną z najczęstszych wrodzonych nieprawidłowości spływu żylnego w klatce piersiowej.
W 80-90% przypadków lewa żyła główna górna może współistnieć z żyłą główną górną i mogą jej towarzyszyć inne wady rozwojowe serca. PLSVC uchodzi do zatoki wieńcowej, prawego przedsionka lub obu przedsionków przez niezadaszoną zatokę wieńcową, prowadząc do jej poszerzenia. Izolowana PLSVC nie powoduje znaczącego wpływu na hemodynamikę, ale może być przyczyną komplikacji, np. podczas procedur wszczepiania urządzeń kardiologicznych. Implantacja elektrody przedsionkowej nie stanowi zwykle większego kłopotu. Umiejscowienie elektrody prawokomorowej jest trudne ze względu na ostre kąty, pod którymi elektroda musi być wprowadzona do ostatecznego położenia (poziom koniuszka lub poziom przegrody międzykomorowej).
Opisywany przypadek dotyczy pacjenta lat 66, mężczyzna. W wywiadzie bradykardia od 2001 r., zespół chorej zatoki z poronnymi zespołami MAS, nadciśnienie tętnicze, znaczne osłabienie i zmniejszenie tolerancji wysiłku. W 2002 r. nieudana próba implantacji stymulatora serca – brak możliwości wprowadzenia elektrod do serca w sposób typowy. Z uwagi na brak omdleń odstąpiono od kolejnej próby. W 2024 r. ponowna kwalifikacja z powodu nasilenia objawów oraz licznych pauz > 2 s, epizodów bradykardii, bloku zatokowo-przedsionkowego w 24-godzinnym badaniu Holter EKG. Zabieg poprzedzony wykonaniem badania angio-TK spływu żylnego, który uwidocznił PLSVC bez obecności SVC, ze znacznym zwężeniem na wysokości lewego przedsionka (rys. 1-2).
Z punkcji żyły pachowej lewej założono dwa wkłucia do zatoki wieńcowej przez PLSVC. Założono koszulkę długą o krzywiźnie ExHook. Wprowadzono ją do dystalnej części CS i wykonano wenografię – kręty przebieg nierokujący łatwej implantacji. Wykorzystując krzywiznę koszulki, wprowadzono ją, a następnie elektrodę do prawej komory przegrodowo. Nie udało się utrzymać fiksacji elektrody. Wprowadzono ją do RVOT, usunięto koszulkę i wykorzystując krzywiznę mandrynu, implantowano elektrodę do IVS. Przez introducer wprowadzono drugą elektrodę i implantowano do górnej części prawego przedsionka. Podłączono stymulator i założono go do uprzednio przygotowanej loży. Zabieg bez powikłań, kontrolne parametry po zabiegu prawidłowe.
Implantacja urządzenia w przypadku PLSVC jest zabiegiem trudniejszym od standardowego. Istotnym ułatwieniem jest możliwość zobrazowania wariantu spływu żylnego u danego pacjenta (angio-TK, TK) oraz użycie długiej koszulki z dużą krzywizną (ExHook), pozwalającą na skierowanie elektrody wprost do prawej komory.