Skuteczność implantacji elektrod stymulujących układ przewodzący w doświadczonym ośrodku osiąga blisko 95%. Badacze z Rovigo przeanalizowali retrospektywnie 639 zabiegów dot. stymulacji układu przewodzącego przeprowadzonych w latach 2019-2022. W tej grupie znalazło się 91% stymulatorów i 9% ICD, wykluczono implantacje jednojamowych ICD. Średni wiek grupy wyniósł ok. 78 lat, a ponad 60% stanowili mężczyźni. Wskazania do zabiegu objęły:
- blok przedsionkowo-komorowy – 51%,
- migotanie przedsionków z wolną czynnością komór – 14,5%,
- zespół chorej zatoki – 14,5%,
- implantację stymulatora po ablacji łącza – 4%,
- niewydolność serca – 14,5%,
- reinterwencje po nieprawidłowym działaniu poprzedniego układu – 1,5%.
W 605 przypadkach (94,6%) udało się wszczepić elektrodę do stymulacji układu przewodzącego. Przyczynami niepowodzenia zabiegu były:
– aspekty anatomiczne (44%)
- znaczne powiększenie prawego przedsionka – 5 pacjentów,
- ciężkie nadciśnienie płucne – 5 pacjentów,
- blizna w przegrodzie – 3 pacjentów,
- zwężenie układu żylnego w czasie zabiegu rozbudowy układu – 2 pacjentów,
– aspekty techniczne (56%)
- zbyt wysoki próg stymulacji – 5 pacjentów,
- brak skorygowania bloku odnogi pęczka Hisa – 10 pacjentów,
- dyslokacja elektrody w czasie rozcinania koszulki – 4 pacjentów.
