Przyczyny niepowodzeń implantacji elektrod do stymulacji układu przewodzącego

Skuteczność implantacji elektrod stymulujących układ przewodzący w doświadczonym ośrodku osiąga blisko 95%. Badacze z Rovigo przeanalizowali retrospektywnie 639 zabiegów dot. stymulacji układu przewodzącego przeprowadzonych w latach 2019-2022. W tej grupie znalazło się 91% stymulatorów i 9% ICD, wykluczono implantacje jednojamowych ICD. Średni wiek grupy wyniósł ok. 78 lat, a ponad 60% stanowili mężczyźni. Wskazania do zabiegu objęły: 

  • blok przedsionkowo-komorowy – 51%,
  • migotanie przedsionków z wolną czynnością komór – 14,5%, 
  • zespół chorej zatoki – 14,5%, 
  • implantację stymulatora po ablacji łącza – 4%, 
  • niewydolność serca – 14,5%, 
  • reinterwencje po nieprawidłowym działaniu poprzedniego układu – 1,5%. 

W 605 przypadkach (94,6%) udało się wszczepić elektrodę do stymulacji układu przewodzącego. Przyczynami niepowodzenia zabiegu były:

– aspekty anatomiczne (44%)

  • znaczne powiększenie prawego przedsionka – 5 pacjentów,
  • ciężkie nadciśnienie płucne – 5 pacjentów,
  • blizna w przegrodzie – 3 pacjentów,
  • zwężenie układu żylnego w czasie zabiegu rozbudowy układu – 2 pacjentów,

– aspekty techniczne (56%)

  • zbyt wysoki próg stymulacji – 5 pacjentów,
  • brak skorygowania bloku odnogi pęczka Hisa – 10 pacjentów,
  • dyslokacja elektrody w czasie rozcinania koszulki – 4 pacjentów.

https://ehra2023-abstract.medicalcongress.online/mediatheque/media.aspx?mediaId=153524&channel=151136

Total
0
Shares
Powiązane Artykuły