Niespecyficzne zaburzenia przewodzenia śródkomorowego i powiększona lewa komora to główne przyczyny niepowodzeń implantacji elektrody do LBBAP u pacjentów ze wskazaniem do resynchronizacji. Badacze z Barcelony przeanalizowali grupę kolejnych 157 osób ze wskazaniem do resynchronizacji, u których podjęto próbę implantacji LBBAP. LBBAP uzyskano u 129 chorych (82,2%), w 17,8% zabieg zakończył się niepowodzeniem. Przyczynami niepowodzeń były:
- niezadowalające parametry wystymulowanego zespołu QRS (75%),
- brak możliwości wkręcenia elektrody (14,3%),
- niestabilność elektrody (7,1%),
- wysoki próg stymulacji (3,6%).
W analizie wieloczynnikowej wymiar końcoworozkurczowy lewej komory (OR 1,31 na każdy wzrost o 5 mm; 95% CI 1,05-1,63; p = 0,02) i niespecyficzne zaburzenia przewodzenia (OR 3,07; 95% CI 1,08-8,72; p = 0,03) były niezależnymi predyktorami nieskutecznej implantacji LBBAP. Wymiar końcoworozkurczowy lewej komory ≥ 60 mm przewidywał niepowodzenie LBBAP z czułością na poziomie 75% i swoistością równą 67%.
