Urządzenie: Biomonitor III, wszczepiony w diagnostyce omdleń.
Poniżej zapis SECG odnotowany w Pracowni Zdalnego Monitorowania:
Wątpliwości co do jakości zapisu są duże – proszę zwrócić uwagę na początek i koniec epizodu – krzywa unosi się, następnie opada, na końcu epizodu z kolei obniża się po czym wraca do linii izoelektrycznej. Takie jej zachowanie sugeruje wysycanie wzmacniaczy.
Epizody odnotowywane w telemonitoringu należy zweryfikować klinicznie. Pomimo tak długiej „pauzy” chory nie odczuwał żadnych objawów (omdlenia, zasłabnięcia, zawroty głowy). Po dokładniejszej rozmowie okazał się, że w tym czasie oglądał telewizję, a pilot leżał na klatce piersiowej w okolicy rejestratora zdarzeń.
Urządzenie: Rivacor 7 HF-T QP. Poniżej zapis IEGM i parametry urządzenia:
Różnicowanie arytmii komorowych u pacjentów z migotaniem przedsionków nie jest łatwe, ponieważ nie mamy możliwości oceny najważniejszego parametru, czyli rozkojarzenia przedsionkowo-komorowego.
Powyższe epizody prezentują książkowe przykłady tego jak pośrednio takie arytmie różnicować.
- Nagły początek arytmii – przemawia za VT
- Umiarowienie przez ATP – przemawia za VT
- Miarowość zdarzeń komorowych – przemawia za VT
- Zmiana morfologii zdarzeń komorowych – przemawia za VT (chociaż pamiętać należy o tym, że może być to migotanie przedsionków przewodzone z aberracją).
W drugim z prezentowanych IEGM widzimy niskonapięciowe migotanie przedsionków z szybkim przewodzeniem do komór. W momencie przyspieszenia przewodzenia dochodzi do aberracji, dlatego zmienia się morfologia w torze komorowym.
W powyższym IEGM widzimy stymulację obukomorową sterowaną własnym rytmem przedsionków przerywaną pobudzeniami komorowymi dodatkowymi układającymi się w bigeminię. Ognisko najprawdopodobniej znajduje się w lewej komorze – pik aktywności elektrycznej pojawia się jako pierwszy w torze lewokomorowym, następnie niemalże równocześnie w torze przedsionkowym i prawokomorowym.
Powyższy wykres prezentuje tylko wyniki automatycznego pomiaru progu oraz wyczuwania w na elektrodzie prawokomorowej. Nie ma tu danych ze stacjonarnej kontroli. W tym przypadku urządzenie nie podaje wyniku pomiaru progu. Może to wynikać z wyłączenia funkcji Capture Control lub zbyt szybkiego rytmu serca w momencie pomiaru.
Pobudzenia zatokowe – zaznaczone na niebiesko. Drugie z nich pojawia się zaraz za impulsem stymulacji, co sugeruje, że może to być efekt stymulacji. Jednak jego morfologia jest identyczna z poprzednim zatokowym, a więc jest to pobudzenie własne poprzedzone nieskuteczną stymulacją.
Skuteczny jest tylko jeden impuls – zaznaczony na zielono, jego morfologia jest zupełnie różna od impulsów zatokowych.
Pozostałe piki stymulacji nie powodują aktywności elektrycznej przedsionków – są nieskuteczne.
