Autor: Łukasz Januszkiewicz
Podczas Kongresu Heart Rhythm Society w Chicago przedstawiono wyniki badania RAID dotyczącego roli ranolazyny w terapii pacjentów ze wszczepionym kardiowerterem-defibrylatorem. Ranolazyna, lek stosowany w leczeniu objawowym dławicy piersiowej, to bloker późnego kanału sodowego, który dodatkowo blokuje kanały potasowe i wapniowe, co ma powodować działanie antyarytmiczne.
Do tego podwójnie zaślepionego badania z randomizacją i placebo włączono pacjentów wysokiego ryzyka z ICD z kardiomiopatią niedokrwienną lub nieniedokrwienną, których randomizowano w stosunku 1:1 do przyjmowania 1 g ranolazyny dwa razy dziennie lub placebo. Pacjentów wysokiego ryzyka zdefiniowano następująco: 1) implantacja ICD w prewencji pierwotnej; brak udokumentowanego VT/VF a także co najmniej 1 z wymienionych czynników: azot mocznika ?26 mg/dl, szerokość zespołu QRS >120 ms, migotanie przedsionków lub nsVT lub >500 dodatkowych pobudzeń komorowych; 2) implantacja ICD w prewencji pierwotnej i udokumentowany VT/VF adekwatnie leczony przez ICD lub nieleczony nsVT złożony z ?10 pobudzeń o częstości ?170 uderzeń/minutę; 3) implantacja ICD w prewencji wtórnej po udokumentowanych VT/VF lub zatrzymaniu krążenia.
Pierwszorzędowym punktem końcowym był epizod VT/VF wymagający leczenia przez ICD lub zgon. Drugorzędowe punkty końcowe objęły z kolei: VT/VF leczone wyładowaniem ICD lub zgon, VT/VF, zgon, hospitalizacje sercowo-naczyniowe lub zgon, hospitalizacje z powodu niewydolności serca lub zgon, nieadekwatne terapie ICD, powtórne adekwatne terapie ICD.
W badaniu RAID wzięło udział 1012 pacjentów o średniej wieku 64?10 lat; 18% stanowiły kobiety, a 53% chorych miało kardiomiopatię niedokrwienną. Przeszło 40% badanych miało implantowany układ CRT-D, a średnia frakcja wyrzutowa całej populacji wyniosła 31?12%. W trakcie obserwacji trwającej średnio 28?16 miesięcy wystąpiły 372 pierwszorzędowe punkty końcowe (37%): 270 (27%) epizodów VT/VF i 148 (15%) zgonów. Nie zaobserwowano, by ranolazyna zmniejszała występowanie pierwszorzędowego punktu końcowego, zgonu, hospitalizacji z przyczyn sercowo-naczyniowych lub z powodu niewydolności serca. W grupie ranolazyny stwierdzono jednak spadek VT leczonych ATP o 27% w porównaniu do grupy kontrolnej (p=0,038).
Podsumowując, badanie RAID nie udowodniło korzystnego działania na epizody arytmiczne u pacjentów z ICD wysokiego ryzyka.
http://www.abstractsonline.com/pp8/#!/4227/presentation/12992
