RATE-AF: digoksyna vs. beta-adrenolityki w utrwalonym migotaniu przedsionków

Digoksyna może być lekiem pierwszego rzutu u pacjentów z utrwalonym migotaniem przedsionków i niewydolnością serca ? wskazują wyniki badania RATE-AF przedstawione w sesji Late-Breaking Science. Do badania włączono pacjentów powyżej 60 roku życia z utrwalonym migotaniem przedsionków i dusznością (NYHA II lub więcej), którzy mieli wskazania do przyjmowania leku zwalniającego pracę komór. Wykluczono pacjentów z częstością pracy serca <60 uderzeń na minutę. W sumie zrandomizowano w stosunku 1:1 160 pacjentów do przyjmowania digoksyny lub bisoprololu. Oceniano jakość życia po 6 miesiącach terapii za pomocą kwestionariusza SF36, częstość pracy serca, skalę mEHRA, NT-proBNP, frakcję wyrzutową i ciężkie zdarzenia niepożądane w obserwacji rocznej. Po 6 miesiącach 96% osób z grupy digoksyny przyjmowało ten lek (średnio 161 mcg), 89% – beta-adrenolityk. Po pół roku nie stwierdzono istotnych różnic w jakości życia między grupami. W grupie digoksyny obserwowano większą poprawę zarówno w klasie mEHRA jak i NYHA w porównaniu do grupy beta-adrenolityków (w obu przypadkach p<0,001). W grupie digoksyny obserwowano w ciągu roku spadek NT-proBNP z 1095 do 960 pg/ml a w grupie beta-adrenolityków wzrost z 1041 do 1250 pg/ml (p=0,005). Zaobserwowano również mniej działań niepożądanych w grupie digoksyny niż w grupie beta-adrenolityków (29 vs. 142, p<0,001). Nie wykazano różnic między grupami w zakresie incydentów sercowo-naczyniowych, śmiertelności. W obu grupach stwierdzono podobny, niewielki wzrost frakcji wyrzutowej. 

dr n. med. Łukasz Januszkiewicz

https://esc2020.escardio.org/detail/video/ref:P224232?_ga=2.247538631.1145580466.1598887974-1615189215.1597231671

Total
0
Shares
Powiązane Artykuły