Migotanie przedsionków wiąże się z powiększeniem lewego przedsionka, dysfunkcją skurczową i rozkurczową lewej komory, a także z niedomykalnością mitralną, które manifestują się w ciągu 6-24 miesięcy od rozpoznania arytmii. Badacze ocenili pacjentów z wykonanymi ≥2 przezklatkowymi badaniami echokardiograficznymi w latach 2005-2018 w Duke University Health System. Następnie wybrano pacjentów z migotaniem przedsionków z prawidłowym wyjściowymi wartościami echa, których dopasowano pod względem roku badania echokardiograficznego, wieku i wyniku w skali CHA2DS2-VASc do pacjentów bez migotania przedsionków. Oceniano zmiany w wymiarach komór, funkcji komór, niedomykalności mitralnej i śmiertelność całkowitą. Zidentyfikowano 3299 pacjentów z migotaniem przedsionków i 7613 bez migotania przedsionków. Prawidłowe parametry echokardiograficzne miało 730 pacjentów z migotaniem przedsionków, do których dopasowano 727 osób z grupy kontrolnej. W trakcie obserwacji w grupie z migotaniem przedsionków w porównaniu z grupą kontrolną stwierdzono częściej:
- powiększenie lewego przedsionka (HR 1,53, 95% CI 1,27-1,85, p<0,001),
- dysfunkcję skurczową lewej komory (HR 1,80, 95% CI 1,00-3,26, p=0,045),
- dysfunkcję rozkurczową lewej komory (HR 1,51, 95% CI 1,08-2,10, p=0,01),
- co najmniej umiarkowaną niedomykalność mitralną (HR 2,09, 95% CI 1,27-3,43, p=0,003).
Powiększenie przedsionka, dysfunkcję skurczową i niedomykalność mitralną obserwowano częściej niż w grupie kontrolnej już po 6-12 miesiącach, podczas gdy zmiany w dysfunkcji rozkurczowej były obecne po ok. 2 latach.
https://www.heartrhythmjournal.com/article/S1547-5271(23)02701-7/fulltext
