Pacjenci z zespołem posturalnej tachykardii ortostatycznej po COVID-19 odnoszą poprawę po ok. 7 dniach od włączenia iwabradyny. Włączono 55 pacjentów (blisko 60% mężczyzn) z ww. rozpoznaniem po przechorowaniu COVID-19. Nie włączano chorych z niedokrwistością, patologią tarczycy i guzem chromochłonnym tarczycy. W monitorowaniu holterowskim wykluczano obecność drogi dodatkowej. U wszystkich rozpoczęto leczenie iwabradyną w dawce 5 mg dwa razy dziennie. Po 7 dniach wykonano kontrolny Holter EKG. Pacjentów włączono średnio 14 dni po COVID-19, średnia frakcja wyrzutowa lewej komory była prawidłowa, a 78% osób zgłosiło poprawę objawów po 7 dniach terapii iwabradyną. Stwierdzono istotne różnice w po włączeniu iwabradyny:
- średni HR – przed 82.2±11,2, po: 75,1±11 (p=0,001),
- min. HR – przed 63,5±5,8, po 58,4±5,1 (p<0,0001),
- max. HR – przed 146,9±15,3, po 118,7±18,1 (p<0,0001),
- odchylenie standardowe odstępów NN – przed 123±21,6, po 177,6±45,1 (p<0,0001).
Autorzy postulują, że iwabradyna może być skutecznym lekiem dla pacjentów z objawami posturalnej tachykardii zatokowej po COVID-19.
