Rola karboksymaltozy żelazowej u pacjentów z CRT

doniesienia medialne

Karboksymaltoza żelazowa poprawia frakcję wyrzutową pacjentów z CRT z niedoborem żelaza. Do badania IRON-CRT włączono 75 pacjentów z implantowanym CRT co najmniej pół roku przed randomizacją i z aktualną frakcją wyrzutową lewej komory < 45% i niedoborem żelaza. Chorych randomizowano do podania karboksymaltozy żelazowej lub standardowej terapii. Po 3 miesiącach oceniano parametry echokardiograficzne. Średnia frakcja wyrzutowa wyniosła 34?7% w grupie karboksymaltozy żelazowej i 33?8% w grupie kontrolnej (p=0,411). Po 3 miesiącach stwierdzono istotną poprawę w grupie karboksymaltozy żelazowej (+4,22%; 95% CI +3,05% do +5,38%) w przeciwieństwie do grupy kontrolnej (-0,23%; 95% CI ?1,44% do +0,97%; p < 0,001). Podobnie objętość końcowoskurczowa lewej komory bardziej zmniejszyła się w grupie karboksymaltozy żelazowej (?9,72?mL; 95% CI ?13,5?mL; ?5,93?mL vs. ?1,83?mL; 95% CI ?5,7?mL; 2,1?mL; P?=?0,001). Zauważono również, że w grupie karboksymaltozy żelazowej wystąpiła poprawa wskaźnika kurczliwości serca mierzona jako stosunek skurczowego ciśnienia tętniczego do indeksowanej objętości końcowoskurczowej lewej komory w trakcie stymulacji dwukomorowej w przeciwieństwie do grupy kontrolnej (p = 0,018).

https://academic.oup.com/eurheartj/advance-article/doi/10.1093/eurheartj/ehab411/6310469

Total
0
Shares
Powiązane Artykuły