Ocena włóknienia miokardium w rezonansie magnetycznym serca pomaga w ocenie ryzyka nagłego zgonu sercowego i może w przyszłości być istotnym kryterium wskazującym na zasadność implantacji ICD. Badacze z Imperial College w Londynie przedstawili wyniki prospektywnego rejestru, w którym wykonywano MRI z późnym wzmocnieniem kontrastowym u pacjentów ze stabilną chorobą wieńcową bez wskazań do implantacji ICD w prewencji wtórnej. Pierwszorzędowym punktem końcowym był nagły zgon sercowy lub zresuscytowane zatrzymanie krążenia. Włączono 437 chorych o średniej wieku 64 lata. Średnia frakcja wyrzutowa wyniosła 47%, a 91% osób miało opisywane późne wzmocnienie pokontrastowe. W trakcie ponad 6-letniej obserwacji u 49 chorych (11,2%) wystąpił pierwszorzędowy punkt końcowy. Pacjenci z większą masą obszaru okołozawałowego mieli zwiększone ryzyko wystąpienia punktu końcowego (10-letnie ryzyko: 0,7% dla masy < 5,66 g, 24,0% dla 5,66-12,28 g, 37,8% dla masy > 12,29 g, p < 0,001). W analizie wieloczynnikowej masa obszaru okołozawałowego i masa blizny istotnie zwiększały ryzyko punktu końcowego. W modelach predykcyjnych wykorzystujących dane z MRI frakcja wyrzutowa lewej komory nie miała związku z występowaniem punktu końcowego.
Rola MRI w predykcji arytmii komorowej w stabilnej chorobie wieńcowej
