CRT wydaje się być podobnie skuteczne u osób poddanych rozbudowie jak i implantacji CRT de novo po dopasowaniu chorób współistniejących. Przeanalizowano 8880 Duńczyków, którym wszczepiono CRT w latach 2000-2018 (75,3% implantacje de novo, 24,7% rozbudowy do CRT). Obserwacja trwała ok. 4 lata. W porównaniu do implantacji de novo pacjenci kwalifikowani do rozbudowy byli starsi (71,9 vs. 69,3) i mieli częściej choroby współistniejące (choroba niedokrwienna serca – 66,8% vs. 57,1%, migotanie przedsionków – 57,5% vs. 33,4%, przewlekła choroba nerek – 10,3% vs. 7,2%). W grupie poddanej rozbudowie śmiertelność dopasowana do płci i wieku była wyższa niż w grupie de novo (HR 1,13, 95% CI 1,05-1,21, p<0,001), ale po dopasowaniu do: wieku, płci, cukrzycy, nadciśnienia, choroby niedokrwiennej serca, migotania lub trzepotania przedsionków, przewlekłej obturacyjnej choroby płuc i przewlekłej choroby nerek okazała się być nieistotna statystycznie (HR 1,03, 95% CI 0,96-1,10, p=0,46).
