Dysjunkcja pierścienia mitralnego u pacjentów z prolapsem zastawki mitralnej i niedomykalnością mitralną wiąże się z przeszło 3-krotnie wyższym ryzykiem arytmii komorowej po operacji zastawki mitralnej mimo korekcji anatomicznej. Przeanalizowano pacjentów z prolapsem zastawki mitralnej z umiarkowaną lub ciężką niedomykalnością mitralną poddawanych operacji zastawki mitralnej (naprawa lub wymiana) w latach 2010-2022 w Karolinska University Hospital. Długość dysjunkcji mierzono w końcowej fazie skurczu w przed- i pooperacyjnym badaniu echokardiograficznym. Pierwszorzędowym punktem końcowym było występowanie arytmii komorowych (zarówno utrwalonych, jak i nieutrwalonych częstoskurczów komorowych, ładunku arytmii komorowej ≥ 5%) w czasie hospitalizacji, wizyt ambulatoryjnych. Spośród 599 operowanych osób u 96 (16%) chorych rozpoznano przedoperacyjnie dysjunkcję pierścienia mitralnego. Mediana długości dysjunkcji wyniosła 8 mm. Pacjenci z dysjunkcją byli młodsi (55 ± 15 vs. 63 ± 11 lat), było wśród nich więcej kobiet (31% vs. 17%) i częściej mieli zespół Barlowa (70% vs. 27%) niż osoby bez dysjunkcji. U wszystkich chorych skorygowano dysjunkcję pierścienia mitralnego. W czasie obserwacji trwającej średnio 5,4 roku pacjenci z preoperacyjną dysjunkcją pierścienia mitralnego mieli wyższe ryzyko arytmii komorowej (hazard względny dopasowany do wieku i płci 3,33, 95% CI 1,37-8,08) bez względu na naprawę lub wymianę zastawki (p dla interakcji = 0,18).
