Wypadanie płatka zastawki mitralnej występuje u co najmniej 4% osób po nagłym arytmicznym zgonie sercowym. W niniejszym badaniu POST SCD wykonano przeszło 1000 sekcji zwłok u pacjentów w wieku 18-90 lat z podejrzeniem nagłego zgonu sercowego. W przypadku braku przyczyny niearytmicznej stwierdzonej podczas sekcji uznawano, że śmierć nastąpiła na skutek arytmii. Prolaps zastawki mitralnej rozpoznawano po stwierdzeniu falującego płatka tej zastawki. Dodatkowo przeanalizowano 100 badań echokardiograficznych wykonanych przed zgonem u części chorych w celu dodatkowych rozpoznań prolapsu przeoczonego podczas autopsji.
Spośród 603 domniemanych nagłych zgonów sercowych, w 339 (56%) potwierdzono nagły zgon z przyczyn arytmicznych, a prolaps zastawki mitralnej rozpoznano w siedmiu przypadkach (1%). Dodatkowe sześć przypadków prolapsu rozpoznano na podstawie badań echokardiograficznych, co dało częstość występowania tej wady na poziomie 2% spośród 603 domniemanych nagłych zgonów sercowych i 4% wśród 339 nagłych arytmicznych zgonów (vs 264 niearytmicznych nagłych zgonów, p = 0,02). W sześciu przypadkach prolapsu rozpoznanego na podstawie badań echokardiograficznych stwierdzano wypadanie tylko jednego płatka i łagodną niedomykalność mitralną. Mniej niż połowa przypadków miała objawy oddzielenia pierścienia mitralnego z następczym włóknieniem.
dr n. med. Łukasz Januszkiewicz
https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S2405500X2100030X
