Perforacje podczas implantacji CIED występują z częstością ok. 0,5% i w większości przypadków są skutecznie leczone przezskórnie. Przeprowadzono retrospektywną analizę implantacji CIED w latach 2016-2020 w 3 brytyjskich ośrodkach o trzecim stopniu referencyjności. Stwierdzono 70 przypadków perforacji na 10 631 zabiegów (0,5%). Średni wiek pacjentów wyniósł 74 lata, ponad połowę stanowiły kobiety, a mediana czasu do rozpoznania wyniosła 9 dni (zakres 0-989). Czułość CT w diagnostyce tego powikłania wyniosła 97%. W kontroli CIED stwierdzono nieprawidłowości w 86% przypadków, prawie 99% perforacji zostało rozpoznanych po pierwszej dobie od zabiegu. Najczęstszym objawem był ból w klatce piersiowej (46%), ale ok. 14% pacjentów było bezobjawowych. W 98,6% przypadków wykonywano zabieg przezskórny (usunięcie elektrody trakcją bezpośrednią i reimplantacja – 58,6%, repozycja elektrody – 40,0%), U 1 pacjenta konieczna była operacja ze sternotomią z uwagi na płyn w prawej opłucnej i perforację prawego przedsionka. W 90% stwierdzono perforację prawej komory, w 5% – prawego przedsionka, w 5% miejsce perforacji pozostało niewyjaśnione. Najczęstszymi modelami elektrod, po implantacji których wystąpiła perforacja były: Ingevity 7742 MRI (Boston Scientific; n=28), Durata 7122Q (Abbott, n=8), CapsureFixNovus 50756 (Medtronic, n=7). W 17% przypadków wystąpiła tamponada, która istotnie zwiększała śmiertelność (p=0.004) i ryzyko poważnych powikłań p=0.01). W analizie wieloczynnikowej tylko leczenie przeciwkrzepliwe zwiększało wiązało się z wystąpieniem tamponady.
Ryzyko perforacji serca podczas implantacji CIED
