Trzy parametry: wywiad udaru, leczenie insuliną, stężenie NT-proBNP pozwalają łatwo oszacować ryzyko udaru u pacjentów z HFreF bez migotania przedsionków. Autorzy publikacji przeprowadzili analizę danych uczestników badań: PARA- DIGM-HF, ATMOSPHERE, DAPA-HF, w których zwalidowano stworzony uprzednio model predykcyjny udaru mózgu. W skali SIN przyznawano 2 punkty za wywiad udaru, 2 punkty za leczenie insuliną w cukrzycy i punkty za stężenie NT-proBNP – 0 – 100-499 pg/ml, 1500-1499 pg/ml, 2 – 1500-4999 pg/ml, 3 – 5000- 20000 pg/ml (skala S2I2N0-3).
Spośród 20 159 pacjentów 12 751 nie miało wyjściowo migotania przedsionków. W tej grupie 346 osób (2,7%) doznało udaru w trakcie ok. 2-letniej obserwacji (11,7 na 1000 osobolat). Pacjen- tów podzielono na pięć kwintyli w zależności od uzyskanych punktów w skali SIN. Ryzyko udaru wzrastało wraz z wyższymi kwintylami. W piątym, najwyższym kwintylu udar występował z częstością 21,2 na 1000 osobolat, co było wynikiem podobnym do pacjentów z migotaniem przedsionków nieleczonych prze- ciwkrzepliwie (20,1 na 1000 osobolat). Wskaźnik c statystyki 0,84 (95% CI 0,75-0,91).
