Załamki P o amplitudzie < 2,45 mV wyczuwane przez CIED wiążą się ze zwiększonym ryzykiem występowania AHRE i progresji do przetrwałych form niezależnie od innych czynników ryzyka pacjenta. Na podstawie danych z telemonitoringu 2579 chorych bez wywiadu migotania przedsionków (23% pacjenci ze stymulatorem serca i 77% z ICD, w tym 40% z CRT) obliczono średnią amplitudę załamka P w ciągu 1 miesiąca od zabiegu. Następnie oceniono związek między amplitudą załamka P a ładunkiem AHRE (≥ 15 minut, ≥ 6 godzin, ≥ 24 godziny, ≥ 7 dni) w zależności od CHA2DS2-VASc. Spadek amplitudy wyczutego załamka P o 1 mV w ciągu pierwszego miesiąca od implantacji wiązał się z wyższym ryzykiem wystąpienia AHRE (dopasowany HR 1,10, 95% CI 1,05-1,15, p < 0,001 dla AHRE ≥ 15 minut; 1,18, 95% CI 1,09-1,28, p < 0,001 dla AHRE ≥ 7 dni) niezależnie od punktacji uzyskanej w CHA2DS2-VASc. Spośród 871 chorych z AHRE pacjenci z załamkiem P wyczuwanym < 2,45 mV po miesiącu mieli o 51% wyższe ryzyko progresji AHRE od ≥ 15 minut do ≥ 7 dni (95% CI 1,19-1,91, p = 0,001) w porównaniu z pacjentami z amplitudą załamka P ≥ 2,45 mV po miesiącu. Amplitudy załamka P wykrywane przez CIED zmniejszały się liniowo w ciągu roku przed pierwszym wystąpieniem AHRE o 7,3% (95% CI 5,1%-9,5%, p < 0001) w porównaniu z pacjentami bez AHRE.

https://www.heartrhythmjournal.com/article/S1547-5271(24)00280-7/abstract