Prosta w użyciu, trójstopniowa skala EROS przygotowana w oparciu o dane z rejestru ELECTRa identyfikuje pacjentów wysokiego ryzyka powikłań wymagających interwencji chirurgicznej po zabiegach usuwania elektrod.
Skala ryzyka EROS:
a) EROS 1 ? ryzyko niskie:
- elektroda stymulująca ?15 lat od implantacji,
- elektroda ICD ?10 lat od implantacji.
b) EROS 2 ? ryzyko pośrednie:
elektroda stymulująca ? 15 lat lub elektroda ICD ?10 lat od implantacji i jedno z poniższych:
- wrodzona wada serca,
- pierwsza implantacja CIED u pacjenta < 15. roku życia,
- przewlekła choroba nerek i stężenie kreatyniny > 2 mg/dl,
- wskazanie infekcyjne do zabiegu i jedno z poniższych:
- WBC > 12×109/L,
- dodatnie posiewy krwi,
- wegetacja w echo przezprzełykowym,
- przewlekła niewydolność sera w klasie IV wg NYHA.
c) EROS 3 ? ryzyko wysokie:
- elektroda stymulująca > 15 lat od implantacji,
- elektroda ICD > 10 lat od implantacji.
W rejestrze ELECTRa 57,5% badanych znalazło się w grupie EROS 1, 31,8% ? w grupie EROS 2, 10,7% w grupie EROS 3. Pacjenci z grupy EROS 3 i 2 częściej wymagali zastosowania bardziej zaawansowanego sprzętu do usuwania i dostępu udowego w celu ukończenia zabiegu. U pacjentów z EROS 3 częściej występowały poważne powikłania okołozabiegowe, w tym zgony (5,1% vs. 1,3%; p < 0,0001), zarówno śródzabiegowe (3,5% vs. 0,8%; p = 0,0001), jak i pozabiegowe (1,6% vs. 0,5%; p = 0,0192). Pacjenci z EROS 3 częściej umierali po zabiegu (0,8% vs. 0,2%; p = 0,0449), częściej występowały u nich powikłania wymagające perikardiocentezy lub interwencji chirurgicznej (4,6% vs. 1,0%; p < 0,0001). Ryzyko poważnych powikłań, w tym zgonu, w grupie EROS 3 było ponad trzykrotnie wyższe niż w EROS 1 (OR 3,333; 95% CI 1,879-5,914; p < 0,0001), ryzyko poważnych powikłań szpitalnych, w tym zgonu, ponad dwukrotnie wyższe (OR 2,339; 95% CI 1,439-3,803; p = 0,0006).
https://academic.oup.com/europace/advance-article/doi/10.1093/europace/euab037/6146047
dr n. med. Łukasz Januszkiewicz
