Elektrody mandrynowe do LBBAP pozwalają na głębszą penetrację przerośniętej przegrody międzykomorowej przy niższym momencie obrotowym i szybszym ruchu do przodu niż elektrody bezmandrynowe. Autorzy ocenili biomechnikę penetracji elektrod bezmandrynowych i mandrynowych w owczym modelu przerośniętej przegrody międzykomorowej ex vivo. Stworzono wirtualny model przerośniętej przegrody międzykomorowej: wycięto 20 świeżych przegród owiec, złożono po 2 przegrody razem i umieszczono na specjalnie zaprojektowanym zacisku. Wprowadzono 5 różnych elektrod do modelu przerośniętej przegrody z użyciem dedykowanej koszulki i narzędzia inżynieryjnego pozwalającego na kontrolę obrotu, ruchu postępowego i pomiar krzywych przenoszenia momentu obrotowego. Po przeprowadzeniu 100 prób wprowadzenia elektrody wyróżniono 5 sposobów zachowania elektrody:
– splątanie (entanglement) na powierzchni wsierdzia,
– bariera wsierdziowa,
– drylkowanie (drill),
– bariera mięśniowa (obecna tylko podczas stosowania elektrod bezmandrynowych, p < 0,001)
– efekt śrubokręta (screwdriver) – obecny tylko w przypadku elektrod mandrynowych (p < 0,001). Maksymalny moment obrotowy podczas skutecznej i głębokiej penetracji był mniejszy w porównaniu do sytuacji, gdy elektroda nie przebiła się przez tkankę (2,78 ± 1,21 mN vs. 3,6 ± 1,62 mN, p = 0,085). Elektrody mandrynowe osiągały większą głębokość penetracji w porównaniu do elektrod bezmandrynowych (20,89 ± 6,46 mm vs. 14,8 ± 2,39 mm, p < 0,001).
