Regularna aktywność fizyczna może zmniejszać ryzyko rozwoju choroby układu przewodzącego. W populacyjnym badaniu Cardiovascular Health Study obejmującym ponad 5000 dorosłych ≥ 65. roku życia, którym co roku przez 10 lat wykonywano EKG, oceniano czynniki, które mogą wiązać się z chorobą układu przewodzącego. Wyjściowo u 699 osób zidentyfikowano następujące zmiany układu przewodzącego:
- blok przedsionkowo-komorowy I stopnia (n = 257),
- blok przedniej wiązki lewej odnogi pęczka Hisa (n = 99),
- blok tylnej wiązki lewej odnogi pęczka Hisa (n = 9),
- blok prawej odnogi pęczka Hisa (n = 193),
- blok lewej odnogi pęczka Hisa (n = 76),
- niespecyficzne zaburzenia przewodzenia śródkomorowego (n = 102).
W analizie wieloczynnikowej następujące zmienne miały związek z częstszym występowaniem choroby układu przewodzącego: starszy wiek, płeć męska, większy wskaźnik BMI, nadciśnienie tętnicze, choroba niedokrwienna serca. Z kolei rasa kaukaska i większa aktywność fizyczna wiązały się z niższym występowaniem chorób układu przewodzącego. W trakcie obserwacji trwającej średnio 7 lat u 1036 osób stwierdzono nowe choroby układu przewodzącego. Starszy wiek, płeć męska, wyższe BMI i cukrzyca wiązały się z wyższym ryzykiem wystąpienia zmian, a wyższa aktywność fizyczna (HR 0,91; 95% CI 0,84-0,98; p = 0,017) z niższym ryzykiem. Nie wykazano wpływu nikotynizmu ani alkoholu na oceniane zmiany.
