Stymulacja okolicy lewej odnogi pęczka Hisa może wiązać się z niższym ryzykiem rozwoju migotania przedsionków w porównaniu do stymulacji prawej komory. Ravi i wsp. przeanalizowali retrospektywnie dane 410 osób z wszczepionym stymulatorem serca w latach 2018-2020 w 2 ośrodkach: 173 ze stymulacją okolicy lewej odnogi pęczka Hisa, 236 ze stymulacją prawej komory. Nie włączano pacjentów <18 roku życia, z frakcją wyrzutową lewej komory ≤35%, z rozpoznanym migotaniem przedsionków. W trackie trwającej prawie 2 lata obserwacji napady migotania przedsionków >30 s wystąpiły u 5,2% pacjentów ze stymulacją lewej odnogi pęczka Hisa i 18,1% ze stymulacją prawej komory. W analizie wieloczynnikowej stymulacja lewej odnogi pęczka Hisa wiązała się z niższym ryzykiem rozwoju migotania przedsionków >30 s (HR 0,327, 95% CI 0,158-0,673, p=0,002) i migotania przedsionków >6 minut (HR 0,409, 95% CI 0,178-0,940, p=0,035). W analizie podgrupy z odsetkiem stymulacji ≥20% obserwowano podobne różnice jak wyżej opisane, podczas gdy w populacji z odsetkiem stymulacji <20% nie stwierdzono różnic istotnych statystycznie w rozwoju migotania przedsionków.
https://www.ahajournals.org/doi/abs/10.1161/CIRCEP.121.010710
