U większości pacjentów z istotną czynnościową niedomykalnością mitralną stymulacja lewej odnogi pęczka Hisa znacznie redukuje stopień niedomykalności. W niniejszej retrospektywnej analizie 73 chorych z kardiomiopatią nieniedokrwienną i blokiem lewej odnogi pęczka Hisa, czynnościową niedomykalnością mitralną poddanych implantacji stymulatora lewej odnogi pęczka Hisa w latach 2019-2021 podzielono w zależności od stopnia zaawansowania wady. W grupie łagodnej niedomykalności znalazło się 35 osób (48%), a w grupie istotnej niedomykalności ? 38 (52%). Druga grupa miała wyższą średnią klasę NYHA, wyższe stężenie NT-proBNP i większe wymiary lewej komory. W obu grupach stymulacja lewej odnogi pęczka Hisa istotnie zmniejszała szerokość zespołu QRS (grupa łagodnej niedomykalności ? spadek o 31?10%, grupa istotnej niedomykalności ? spadek o 33?8%, p = 0,34), LVEDD (odpowiednio spadek o 8?10% vs. 11?12%; p = 0,25), LVEDV (odpowiednio spadek o 26?12% vs. 31?27%; p = 0,31), LVESV (odpowiednio spadek o 39?16% vs. 37?30%, p = 0,72). W obu grupach obserwowano podobny istotny wzrost frakcji wyrzutowej lewej komory (różnica całkowita +19,9?10,4% vs. +17?10,04%, p = 0,22). W grupie istotnej wady aż u 82% chorych stwierdzono istotną redukcję zaawansowania wady mitralnej, a w grupie łagodnej wady nie obserwowano pogorszenia jej stopnia.
https://www.heartrhythmjournal.com/article/S1547-5271(22)00034-0/fulltext
