Stymulacja lewej odnogi u osób z LBBB i HFrEF

doniesienia medialne

Stymulacja lewej odnogi pęczka Hisa wiąże się z lepszą resynchronizacją elektromechaniczną i większym odsetkiem odpowiedzi echokardiograficznej niż stymulacja dwukomorowa z wykorzystaniem automatycznej dynamicznej optymalizacji parametrów. Autorzy włączyli 100 kolejnych chorych z HFrEF i LBBB ze wskazaniami do CRT w czterech chińskich ośrodkach. W zależności od decyzji operatora implantowano elektrodę do stymulacji lewej odnogi pęczka Hisa lub wszczepiano klasycznie elektrodę lewokomorową do jednej z żył serca. W grupie klasycznej resynchronizacji włączano algorytm do automatycznej dynamicznej optymalizacji parametrów stymulacji w celu uzyskania bardziej fizjologicznej stymulacji. W grupie stymulacji lewej odnogi urządzenie programowano tak, by w miarę możliwości uzyskać pobudzenia zsumowane. W grupie stymulacji lewej odnogi znalazło się 49 chorych, a w grupie klasycznej stymulacji dwukomorowej ? 51. W grupie stymulacji lewej odnogi uzyskano większą redukcję zespołu QRS w porównaniu z klasyczną stymulacją (102,62?9,66 vs. 126,54?11,67 ms, p < 0,001). Dodatkowo w grupie stymulacji lewej odnogi po pół roku obserwowano wyższą całkowitą frakcję wyrzutową i większą poprawę frakcji wyrzutowej niż w grupie kontrolnej (47,58?12,02% vs. 41,24?10,56%, p = 0,008, 18,52?13,19? vs. 12,89?9,73%, p = 0,02). W rocznej obserwacji w grupie stymulacji lewej odnogi stwierdzono wyższy odsetek pacjentów, którzy bardzo dobrze odpowiedzieli na terapię (definicja: wzrost frakcji wyrzutowej o ? 20% lub uzyskanie frakcji wyrzutowej ? 50%): 61,22% vs. 39,22%, p = 0,028. Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic między grupami pod względem powikłań okołozabiegowych, hospitalizacji z powodu niewydolności serca i śmiertelności. 

https://academic.oup.com/europace/advance-article/doi/10.1093/europace/euab249/6412761

Total
0
Shares
Powiązane Artykuły