Wystymulowany zespół QRS w stymulacji lewej odnogi jest podobny do zespołu QRS uzyskanego za pomocą stymulacji przegrody lewej komory. Badacze z Walencji ocenili kolejnych pacjentów, którym w latach 2020-2022 wszczepiono elektrodę do stymulacji obszaru lewej odnogi. W jednej grupie celem zabiegu było uzyskanie stymulacji lewej odnogi (LBBP, n=205) a w drugiej stymulacji przegrody lewej komory (LVSP, n=244). LBBP rozpoznawano na podstawie stymulacji ok. 1-2 cm dystalnie od potencjału pęczka Hisa, czasu od potencjału lewej odnogi do zespołu QRS 34-25 ms, prawidłowej osi zespołu QRS, spełnionych kryteriów stymulacji układu przewodzącego. LVSP rozpoznawano na podstawie obecności załamka R w V1, głębokiej pozycji elektrody w części podstawnej/środkowej przegrody, braku obecności kryteriów stymulacji układu przewodzącego. W grupie LVSP stymulację tego obszaru potwierdzono w 57,6% przypadków, a stymulację LBBP w 29%. Z kolei w grupie LBBP, lewą odnogę stymulowano w 71,2% przypadków, a LVSP w 19,5%. Zabieg był skuteczny w 87% przypadków w grupie LVSP i 91% w grupie LBBP. Potencjał lewej odnogi był widoczny w 21,2% przypadków LVSP i 45,8% LBBP (p<0,0001). W grupie LBBP czas zabiegu był dłuższy (19 vs. 17 min, p=0,05), częściej reponowano elektrody (3,4 vs. 2,9, p=0,004), stosowano większą liczbę obrotów elektrody (22,4 vs. 18,3, p<0,0001), czas skopii był dłuższy (13,2 vs. 10,6 min, p=0,003). Szerokość wystymulowanego zespołu QRS była podobna w obu grupach: LVSP – 161 ms, LBBP – 158 ms (p=0,2).
Stymulacja lewej odnogi vs. stymulacja przegrody lewej komory
