Stymulacja pęczka Hisa w codziennej praktyce

doniesienia medialne

Pierwsze zabiegi implantacji stymulatorów pęczka Hisa warto wykonywać u pacjentów, którzy nie są stymulatorozależni, mają prawidłową szerokość zespołu QRS i zachowaną frakcję wyrzutową lewej komory. Autorzy włączyli do badania kolejnych 233 pacjentów zakwalifikowanych do implantacji stymulatora pęczka Hisa w 3 ośrodkach. Średni wiek wyniósł ok. 75 lat, blisko 50% stanowiły kobiety, 68% chorych miało wąski zespół QRS, 71% prawidłową frakcję wyrzutową, ponad 50% – blok przedsionkowo-komorowy. Zabieg zakończył się sukcesem w 81,1%. Średni czas zabiegu wyniósł 105,5?36,5 min, a czas skopii 13,8?9,3 min. Szeroki zespół QRS wiązał się z niższą skutecznością zabiegu. Czasy fluoroskopii i czasy zabiegu spadały średnio po wykonaniu przez operatora 30-40 zabiegów. Próg stymulacji wyniósł 1,3?0,7V@1,0?0,2 ms, a sensing załamka R 5,0?3,9 mV. W trakcie obserwacji u 12,4% osób utracono stymulację pęczka Hisa, a 11,3% pacjentów miało wzrost progu stymulacji o ?1V. W sumie u 5 osób (2,6%) wykonano rewizję układu z powodu trudności w stymulacji. Blisko 10% pacjentów doznało >50% spadku sensingu załamka R. Łącznie 56,7% pacjentów, u których planowano stymulację pęczka Hisa miało skuteczną stymulację tego obszaru przy progu poniżej <2V. Zdaniem autorów dalsze wzrosty progu stymulacji pęczka Hisa będą wiązać się z wyższym zużyciem baterii i częstszymi ponownymi zabiegami, co ma istotne znaczenie przy rozważaniu stymulacji pęczka Hisa u kandydatów do CRT.

https://academic.oup.com/europace/advance-article-abstract/doi/10.1093/europace/euab278/6440009?redirectedFrom=fulltext

Total
0
Shares
Powiązane Artykuły