Szybka stymulacja przedsionkowa może wkrótce stać się nową opcją terapeutyczną dla pacjentów z HFpEF: zmniejsza ciśnienia napełniana lewego serca u osób poddanych ablacji migotania przedsionków, a także w symulacjach komputerowych. Badacze z Maastricht zmierzyli u 75 kolejnych pacjentów poddanych ablacji migotania przedsionków:
– średnie ciśnienie w lewym przedsionku,
– opóźnienie przewodzenia przedsionkowo-komorowego w rytmie zatokowym i podczas przyspieszonej stymulacji przedsionkowej ze wzrostami o 10 uderzeń na minutę, aż do periodyki Wenckebacha.
Dodatkowo przeprowadzono symulację komputerową na wirtualnej kohorcie w HFpEF w celu oceny związku między sprzężeniem przedsionkowo-komorowym a funkcją przedsionków. W sumie 65% pacjentów miało wysokie prawdopodobieństwo HFpEF (H2FPEF ≥ 5,0), a 37% miało podwyższone średnie ciśnienie w lewym przedsionku (≥ 15 mmHg) w czasie rytmu zatokowego. Optymalna częstość stymulacji, która wynosiła 100 (70-110) na minutę, istotnie obniżyła średnie ciśnienie w lewym przedsionku z 12,8 (10,0-17,4) mm Hg w rytmie zatokowym do 10,4 (7,8-14,8) mm Hg (p < 0,001). Z kolei wyższe częstości stymulacji (130 [110–140] uderzeń na minutę) istotnie zwiększyły średnie ciśnienie w lewym przedsionku do 14,7 [11,0–17,8] mm Hg (p < 0,05). Wraz ze wzrostem częstości stymulacji wydłużał się odstęp PQ, a tym samym opóźnienie przedsionkowo-komorowe. Symulacje komputerowe potwierdziły wyniki kliniczne, wykazując redukcję średniego ciśnienia lewego przedsionka przy umiarkowanym wzroście częstotliwości stymulacji i jego ponowny wzrost przy jeszcze wyższych częstotliwościach. Ponadto symulacja wykazała, że optymalna redukcja średniego ciśnienia w lewym przedsionku zachodzi, gdy opóźnienie przewodzenia przedsionkowo-komorowego skraca się wraz ze wzrostem częstotliwości.
