Autor: dr Cezary Maciejewski
Mendez Zurita F. i wsp. w trakcie kongresu EHRA 2019 przedstawili podsumowanie swoich doświadczeń z użycia systemów telemonitorowania pacjentów z wszczepionym kardiowerterem-defibrylatorem lub układem resynchronizującym w codziennej praktyce klinicznej.
Metodyka:
Obserwacji podlegało 860 pacjentów (64% ICD, 30% CRT-D, 6% CRT-P, 78.2%- mężczyźni, 65 ? 12.93 lat, 65.96%- prewencja pierwotna). Pacjenci z implantowanym ICD mieli wizyty kontrolne raz w roku natomiast pacjenci z CRT co 6 miesięcy. Oprócz tego, wszyscy pacjenci dokonywali co 4 miesiące teletransmisji oraz mieli możliwość przeprowadzenia dodatkowych, nieplanowanych teletransmisji. Teletransmisje zostały przeanalizowane i skategoryzowane według istotności klinicznej informacji pozyskanych w ich trakcie. W sumie przeanalizowanych i skategoryzowanych zostało 2968 teletransmisji.
Wyniki:
21,44% teletransmisji zostało uznanych za wnoszące istotne klinicznie informacji. 4,94% spośród nich zainicjowało przedwczesną wizytę pacjenta w szpitalu w celu przeprogramowania urządzenia lub wdrożenia dodatkowego leczenia farmakologicznego. Telemonitoring umożliwił wczesne rozpoznanie 10 nowych przypadków wystąpienia bezobjawowego migotania przedsionków.
Wnioski:
Telemonitorowanie urządzeń wszczepialnych umożliwia zmniejszenie częstości fizycznych wizyt pacjenta w szpitalu w celu kontroli pracy urządzenia. Użycie telemonitoringu nie zwiększało istotnie liczby nieplanowanych wizyt w szpitalu oraz umożliwiło wcześniejsze wykrycie bezobjawowych napadów migotania przedsionków.
Źródło:
EHRA 2019 Benefits of the remote monitoring of cardiac implanted electronic devices in the clinical practice of a high-volume hospital center
