Ok. 50% pacjentów ze świeżo rozpoznaną niewydolnością serca toleruje włączenie 4 leków poprawiających rokowanie w ciągu 6 tygodni od rozpoznania, ale tylko 1,3% chorych osiąga docelowe dawki leków w ciągu pół roku. Do prospektywnego rejestru TITRATE-HF prowadzonego w 48 holenderskich szpitalach włączono 1508 osób z niewydolnością serca ze zredukowaną frakcją wyrzutową rozpoznaną de novo. Średni wiek pacjentów wyniósł 70 lat, blisko 70% stanowili mężczyźni, a średnia frakcja wyrzutowa wyniosła 30%. Po 6 tygodniach 46% chorych stosowało terapię czterolekową. W ciągu 6 tygodni od rozpoznania połowa pacjentów miała przepisaną w pewnym momencie terapię czterolekową, a 84% pozostało na niej po pół roku. Po pół roku 66,3% przyjmowało 4 leki na niewydolność serca, ale tylko 1,3% miało docelowe dawki wszystkich z nich. Z powodu działań niepożądanych nie osiągano dawek docelowych leków w 20-37% przypadków. Dawki leków zwiększano często w ciągu pierwszych 60 dni od rozpoznania, ale z czasem podejmowano coraz mniej prób. Odsetki odstawienia leków (głównie z powodu działań niepożądanych lub nietolerancji) wyniosły:
– 13% dla ACEi,
– 11% dla ARB,
– 9% dla ARNi,
– 9% dla beta-adrenolityków,
– 11% dla MRA,
– 9% dla SGLT2i.
Ponowne włączenie tych leków było skuteczne w 83% przypadków.
