Trudna diagnostyka arytmogennej kardiomiopatii prawej komory

Większość osób z arytmogenną kardiomiopatią prawej komory może mieć postawione błędne rozpoznanie lub niewłaściwe podejrzenie tej jednostki chorobowej, co skutkowało implantacją ICD u ok. co siódmego pacjenta. Autorzy z John Hopkins University ocenili 726 pacjentów skierowanych do ich ośrodka z podejrzeniem/rozpoznaniem arytmogennej kardiomiopatii prawej komory. W tej populacji badacze wykluczyli rozpoznanie arytmogennej kardiomiopatii prawej komory w 50,3% przypadków. Pacjenci najczęściej zgłaszali się z kołataniami serca (38,1%), arytmiami komorowymi (17,0%), bólem w klatce piersiowej (14,5%). Na podstawie diagnostyki przeprowadzonej w ośrodkach referujących ICD implantowano 23,8%, podczas gdy w John Hopkins University zalecono usunięcie ICD po ponownej ocenie w 9,0% przypadków. Ostateczne rozpoznania kształtowały się następująco: idiopatyczne arytmie komorowe (46,6%), brak choroby (19,2%), omdlenia/stany przedomdleniowe niesercowe (17,5%). Badaniem, które głównie przyczyniało się do błędu diagnostycznego był rezonans magnetyczny, w którym nieprawidłowo opisywano zaburzenia kurczliwości prawej komory (33,2%) i niespecyficzne obszary tkanki tłuszczowej (12,1%). 

https://www.heartrhythmjournal.com/article/S1547-5271(23)02669-3/fulltext

Total
0
Shares
Powiązane Artykuły