Undersensing (niedoczułość) – brak wyczuwania/rozpoznawania sygnałów z danej jamy serca. Do rozpoznania niezbędne jest porównanie zapisów IEGM z danej jamy serca lub z odległego pola (far field – FF) z markerami pokazującymi, które sygnały są rozpoznawane (widziane) przez urządzenie. Jest to tzw. zaburzenie sterowania.
Urządzenie (kardiowerter) nie wyczuwa wszystkich potencjałów przedsionkowych (niebieskie strzałki), wobec czego okresowo nie rozpoznaje arytmii przedsionkowej (czerwone strzałki – markery As zamiast AT oraz zmierzony przez urządzenie cykl – kolejno 359ms, 367ms, 375ms, 570ms, 367ms). Okresowo częstość rytmu komór w strefie detekcji arytmii komorowej (VT1, VT2).
Urządzenie nie rozpoznaje potencjałów przedsionkowych w obrębie (najprawdopodobniej) rytmu zatokowego (czerwone strzałki). Wynikać to może z bardzo niskiego potencjału pobudzeń przedsionkowych.
Okresowa niedoczułość pobudzeń komorowych w obrębie arytmii komorowej ze względu na ich zmienny potencjał (ostatnie 2 pobudzenia na rycinie o znacznie mniejszym potencjale niż poprzedzające – brak markerów pobudzeń komorowych (czerwone strzałki), mimo trwającej arytmii (strzałki niebieskie).
Okresowa niedoczułość pobudzeń komorowych w obrębie częstoskurczu komorowego wynikająca z ich niskiego potencjału. Pobudzenia po niewyczutych zespołach komorowych zakwalifikowane są przez urządzenie jako przedwczesne pobudzenia komorowe (PVC), gdyż nie są poprzedzone zdarzeniem przedsionkowym i nie spełniają kryterium częstości arytmii komorowej (cykl 610 ms).
