Dlaczego warto przeczytać: W niniejszej publikacji przedstawiono pierwsze doświadczenia z usuwania elektrod podskórnego kardiowertera-defibrylatora (S-ICD). Autorzy przeanalizowali retrospektywnie dane pacjentów poddanych usunięciu elektrody S-ICD w latach 2014-2019 w 10 ośrodkach. Oceniono skuteczność zabiegu zdefiniowaną jako całkowite usunięcie elektrody i jej materiału z tkanki podskórnej.
Do badania włączono 32 osoby o średniej wieku 46 lat (75% stanowili mężczyźni); ICD implantowano w prewencji pierwotnej w 65,6% przypadków. Mediana czasu od implantacji elektrody do usunięcia wyniosła 9,3 miesiąca (5,4 do 17,5 miesiąca). Elektrodę usuwano z powodu:
- infekcji urządzenia ? n = 9,
- przeszczepu serca ? n = 7,
- zaburzeń wyczuwania ? n = 5,
- wskazań do implantacji CRT/klasycznego ICD ? n = 5,
- dyslokacji elektrody ? n = 4,
- problemu technicznego ? n = 2.
Elektrodę udało się usunąć w całości w 96,9% przypadków. U 19 osób (59,4%) elektrodę usunięto trakcją bezpośrednią, u trzech osób niezbędne było wykonanie dodatkowego nacięcia, a u dziewięciu (28,1%) konieczne było zastosowanie koszulek mechanicznych w celu usunięcia zrostów wokół zwoju defibrylacyjnego. Nie stwierdzono powikłań okołozabiegowych. Pacjenci, u których usunięto elektrodę trakcją bezpośrednią, mieli krócej ICD (7,1 miesiąca vs. 16,5 miesiąca; p = 0,04) a także rzadziej wywiad sternotomii (10,5% vs. 38,5%; p = 0,09).