Utrata załamka R w V1 u osób z LBBAP w obserwacji

Nawet 1 na 5 pacjentów z LBBAP może tracić morfologię qR/QR/rSr’ w V1 w trakcie obserwacji. Badacze z 3 szpitali w Madrycie ocenili 149 pacjentów ze wskazaniem do stymulacji z zachowaną frakcją wyrzutową, którym skutecznie wszczepiono LBBAP. W trakcie obserwacji wszystkim wykonano kontrolne EKG w trybie VVI z częstością stymulacji ≥ 10 uderzeń na minutę szybciej niż rytm własny w konfiguracji unipolarnej. Średni wiek wyniósł ok. 77 lat, a ponad połowę badanych stanowili mężczyźni. Średni czas własnego i wystymulowanego zespołu QRS był porównywalny i wynosił ok. 116-117 ms. LBBP potwierdzono w 76,5% przypadków, a LVSP w 23,5%. Morfologia qR/QR/rSr’ w V1 była obecna u 142 ze 149 pacjentów po skutecznej implantacji LBBAP. Średnio po 18 ± 7 miesiącach obserwacji u blisko 80% pacjentów zachowana była wyjściowa, wystymulowana morfologia zespołu QRS, a u ok. 20% – nie. Pacjenci, którzy stracili morfologię qR/QR/rSr’ w V1, wykazywali trend w kierunku rzadszej obecności potencjału lewej odnogi pęczka Hisa podczas zabiegu, a także nie było to obecne w grupie ze stymulacją pnia lewej odnogi. Chorzy ze stymulacją wiązek odnóg, zwłaszcza przedniej (p = 0,002) częściej tracili morfologię qR/QR/rSr’ w V1. U pacjentów z potwierdzoną stymulacją lewej odnogi wystymulowany zespół QRS był węższy w momencie implantacji u chorych, którzy stracili morfologię qR/QR/rSr’ w V1 w obserwacji w porównaniu z tymi, którzy ją zachowali (odpowiednio 110 ± 10,8 vs. 117,2 ± 13,0 ms). W analizie wieloczynnikowej krótszy wystymulowany zespół QRS w trakcie implantacji (OR 0,925, 95% CI 0,876-0,976, p = 0,005) i stymulacja przedniej wiązki lewej odnogi (OR 13,085, 95% CI 1,750-97,808, p = 0,012) były predyktorami utraty morfologii qR/QR/rSr’ w V1.